Gisterenavond was prinses Irene op de tv in Nova College Tour met Twan Huys. Hoe er om zo iemand toch de sfeer hangt van een Prinses, die Gewoon wil zijn. Het gekke is dat áls ze geen Prinses was geweest, het maar de vraag is of er iemand geïnteresseerd was geweest in haar ideeën, waarmee ze enkele jaren geleden in de media een beetje belachelijk werd gemaakt: Nederland had een prinses die met de bomen praatte. Ze vond dat pijnlijk, bekende ze, omdat ze in dat boek het meest kwetsbare en gevoelige deel van haar zelf liet zien.Dat zag er ook oprecht uit, vond ik: haar ervaring dat we allemaal een deel zijn van hetzelfde. We zijn allen Natuur. Het geloof in God, had ze verloren of beter gezegd: het concept van de Natuur was voor haar veel groter en meer omvattend dan het concept van God.
Mijn inziens verwees ze naar dezelfde oerervaring. Wie dicht bij zichzelf en de omgeving komt, die ervaart een ienie-mienie splintertje te zijn in een immens groot geheimzinnig geheel en ervaart tegelijkertijd, dat je er wél toe doet: dat alles met alles verbonden is.
Nu zag ik haar ooit in haar buitenverblijf ergens in Afrika, waar ze de ene helft van het jaar vertoefde: eindeloze vlakten, savannes en wilde beesten en dacht: ja, zó kan ik me ook de hele dag een deel van de natuur voelen. Maar hoe is dat voor iemand in het volle Nederland, hoe lyrisch kan men dan worden?
Het blijkt dat 70% van alle kinderen in Nederland nooit in de 'natuur' komen. Zeventig procent ! Ze houdt zich bezig met natuureducatie voor de jeugd, zodat dezen tenminste 3 keer per jaar in de 'natuur' komen. Of dat de grootsheid van haar natuurervaringen Out in Africa kan benaderen? Ik weet het niet.
Men doet wat men kan, zo is het natuurlijk ook. We vertellen de verhalen die bij ons passen en als die gaan over de verbondenheid van mensen, wereldwijd, dan is dat mooi meegenomen. Om maar in de Afrikaanse sfeer te blijven: Astrid Seriese zingt op de cd Nuances van Liefde op teksten van Arthur Japin:
Kinderen van de spin Anansi zijn wij
En de wijde wereld is ons web
Kinderen van de spin Anansi zijn wij
Liefde lust of lot
Brengt ons naar de verste punten
Kinderen van de spin Anansi zijn wij
Waarheen we in dat wereldveld ook gaan
Kinderen van de spin Anansi zijn wij
Overal zijn er draden om te grijpen
En draden om los te laten.