Charles Atlas is de kunstenaar en het werk heet: The tyranny of consciousness en vanochtend, na een nacht nauwelijks geslapen te hebben door galmen en lichtvlekken zocht ik het filmpje wat ik ervan gemaakt heb op mijn mobieltje op. Die drag-queen met die waanzinnige blonde pruiken op, en maar zingen: Shame! It is a shame, what went wrong with me?
Een drag-queen: zo iemand past net niet in de gewone samenleving, het is een randfiguur, die daardoor kan profeteren over wat het zou moeten zijn, maar wat het niet is: de You, in 'You were the one for me', identificeer ik dan als de Aarde, die zoveel moois heeft om van te kunnen houden en de me is dan de Mensheid, die geen relatie kan leggen met al die schoonheid. We weten wel dat we zoveel verknallen en tegelijk kunnen we als individu dit niet op grote schaal veranderen: ons eigen bewustzijn tiranniseert ons dus ook: de romantiek van een zonsondergang is niet onschuldig.
Zo'n drag-queen doet je wel goed op de vroege ochtend, als je doodmoe je eigen bed uitstapt O, zielige Ikke. Als troost heb ik een mooie doos met aquarel kleurpotloden gekocht en een doosje waterverf met Nijntje erop en twee kleine schildersdoekjes. Ik wil weer gaan schilderen en nu dus op kleiner formaat dan eerder, de lijnen van de potloden, het water en de verf volgen, kijken wat er ontstaat. Nu weet ik alleen dat ik het doek eerst lichtgeel ga verven.