In Soho Square was tijdens lunchtijd elk groen plekje gras bezet en alle bankjes en tegen de bomen en muurtjes op de grond; ook alle arbeiders uit de nabijgelegen bouwputten zaten er. Ik wurmde me er toch tussen, ik wil het meemaken, ik hou van mensenmassa. Iets verderop was The Phoenix Garden waar ik toevallig tegenaan liep, een natuurtuin, onderhouden door vrijwilligers, ontworpen in 1984 door buurtbewoners op een voormalige parkeerplaats waar tevoren een bom is gevallen. Zoiets als het Clarissenklooster De Bron in Nijmegen, ook op een lege plek door een bombardement in een volkswijk.
Maar Soho is geen volkswijk meer of de hippiebuurt van swinging Londen, zoals ik van de resten daarvan nog beelden heb, vanaf toen ik er was op de middelbare school. En in al die keren erna in mijn studententijd en voor het laatst tien jaar geleden, zag ik het steeds netter worden en voor mij is het dan minder levendig...Dus ook deze keer moest ik er even polshoogte nemen en nu lijkt het op een doorsnee kleinere stad met nog wel oorspronkelijk gebouwen, alles schoon en opgeruimd, ik dacht aan de binnenstad van Zutphen.
En toen ging ik een boek kopen in een antiquariaat op Charing Cross Road: The life and letters of Marcus Tullius Cicero, vertaald door Rev. G. E. Jeans. Ik had het enkele dagen geleden zien liggen in een uitverkoopbak van 2 pond. Nou, ja! Precies naar dit heb ik enige tijd geleden gezocht op internet omdat ik helemaal was opgeslokt in zijn leven door de drie boeken in romanvorm van Robert Harris. Als basis had hij daarvoor de brieven gebruikt en ik wilde ze heel graag zelf gaan lezen, maar kon niks vinden. Een mooi gebonden boek uit 1887, maar dat kon toch niet voor die prijs? Voorin stond een ander bedrag. Iemand moest het uit de kast filosofie niet terug gezet hebben op een plank onderin en het in die bak gelegd hebben.
Dus ik kocht het boek niet, maar had enkele uren later al spijt. Het was helemaal niet zo duur en ik had het zelf nooit gevonden, want ik was nergens gericht naar op zoek, nu. Het is het soort boek dat Helen Hanff graag wilde hebben en die ze de boekhandelaar Frank Doel laat vinden in 84 Charing Cross Road. Er ontstaat een levenslange vriendschap tussen beide in brieven en ze stuurt pakketjes vanuit Amerika. Waargebeurd en verfilmd met een jonge Anne Bankcroft, Anthony Hopkins en Judi Dench als zijn vrouw. Dit antiquariaat is vier deuren verder en was er toen ook, nummer 84 bestaat niet meer, het is nu een moderne gevel van Subway...
In Jamespark heb ik lekker liggen lezen in het boek. Meteen, op elke bladzijde, komt dezelfde Cicero te voorschijn zoals Robert Harris die tot leven heeft gewekt. Intelligent, erudiet, filosofisch en gevoelig. Wat een genoegen, zo’n oudgebonden boek, met een leerachtige kaft en rafelige bladzijden. Ik twijfel nog of ik dit ietwat zware boek morgen weer in mijn tas zal doen voor weer een dagje zonnig Londen.