Sikhs in het vliegtuig, kittige stewardessen in lange broek, heel rustige sfeer op Delhi Airport. Handen van Boeddha in verschillende gebaren, groots met lotusbloem als frontversiering in de aankomsthal, een douanebeambte die zijn tijd nam en er genoegen in leek te scheppen om mensen die iets niet volledig hadden ingevuld weer achter in de rij te zetten.
Aan mij vroeg hij, waarom alles zo slumsy was ingevuld (de ballpoint deed het niet goed), maar toen ik met een glimlach hem recht in de ogen keek en ik vol verwondering vroeg: Excuse me?, leek hij in elkaar te krimpen en hoefde hij ook geen vingerafdrukken meer van me.
Buiten op het luchthaventerrein liepen goed doorvoede honden (drugshonden? vraag ik me nu af), het was mistig en de Indiër die het kleine reisgezelschap van 15, in een grote bus, die nieuw ruikt, welkom heette zei verrukt dat het nu heerlijk weer was in Delhi, want het regende, goed tegen de pollutie en het stof: This is a perfect climate. Het was 16 graden.
Het is heerlijk donker overal op straat, de lichtsterkte die voor mij precies goed is, dat viel al op bij de landing. Er straalt je geen zee van licht van een westerse wereldstad tegemoet. Alleen de benzinestations met een internationaal merk, baadden in het licht. En ja, in het donker leek de bus ook zeer spaarzaam verlichte woonwijken te passeren en toen in een taartpunt, scheve planken en rommel en zeil en daar sliepen mensen... Ik ben heel benieuwd naar Delhi, morgen overdag.