Cokes in voorraad

Ik zit nu in mijn leesstoel in werkkleding. Net weer even buiten onder mijn afdakje gepolst of het nog regent. Bij regen hoef ik niet te werken. Maar het miezert zachtjes, dus nu is mijn criteria: als ik niet droog met de fiets bij de bus kom, dan ga ik niet. Als je binnen zit, dan zie en hoor ik de miezer niet. Wél dus onder mijn afdakje, dat als een verlengde van mijn huis aanvoelt, ik zit er ook weleens met een warme trui aan en een kaarsje, gewoon genieten van de stilte en de buitenlucht. Over dit afdakje komen vandaag laat op de middag twee beheerders praten. Ik wil dat het blijft. Enfin.

Nu, in deze wachttijd, maar even een blogje over Cokes in Voorraad. Dat is de titel van een Kuifje, en ‘Mijn Man in India’ vind dit op zijn site For the love of Comics een van de twee beste Kuifjes. Ik op zoek in mijn boekenkast, want ik heb alle Kuifjes, op twee na en laat dit er nu net eentje van zijn die ik niet heb... Gelukkig vind ik de twee ontbrekende exemplaren een paar dagen later op de zaterdag-boekenmarkt in mijn stad en dook ik meteen erin.

Deze Kuifje is op een bepaalde wijze akelig actueel. Kuifje raakt met kapitein Haddock verzeild in een Arabisch land. Er zit een grapje in, dat zij verkleed in boerka’s naar een waterput gaan en door een vrouw aldaar, in zwarte boerka worden uitgescholden in het Arabisch omdat kapitein Haddocck per ongeluk zijn gezichtskleed laat zakken. Ze komen uiteindelijk op een boot terecht, die getorpedeerd wordt en redden zichzelf op een krakkemikkig vlot.

Door een ander schip worden ze opgenomen. Maar dit schip wordt ook getorpedeerd, het lijdt schipbreuk en de bemanning redt heel snel het vege lijf, Kuifje en Haddock op het zinkend schip

achterlatend. en dan horen ze ook ineens mensenstemmen. Het onderruim blijkt vol negers te zitten, ja zo heten ze gewoon in deze Kuifje uit 1958, en ze praten ook een beetje  krom.Het blijken mannen te zijn die een overtocht betaald hebben om op bedevaart naar Mekka te gaan, vrome muzelmannen, maar die in handen van slechte blanken zijn gekomen, om als slaven te worden verkocht.

In het boek moet het dan gaan om een overtocht over de Rode Zee van Afrika naar Mekka, ofwel de Arabische wereld, maar het doet mij meteen denken aan al die doden op de Middellandse zee... de mensensmokkel, overtochten die ooit betaald zijn op zoek naar een betere toekomst of vluchtend voor oorlogsgeweld en hoe velen eindigen aan de randen van Europa of als moderne slaven in de prostitutie of anderszins terecht komen ofwel de dood vinden in zee...

‘Cokes in voorraad’ blijkt het wachtwoord  te zijn van deze slavenhandelaars onderling: heb jij nog slaven aan boord? en Kuifje onthult dus, dat er nog steeds slavenhandel is. Helemaal vergelijkbaar met de huidige mensensmokkelaars, wat mij betreft. De voorkant van deze Kuifje, hij zelf op een vlot, door een verrekijker beschouwd, zou een aardig icoon kunnen zijn van het drijvende vlot die de westerse wereld blijft bouwen, zo lang het de rijkdom en de privileges die daarbij horen voor zichzelf wil houden.

Zomaar een gedachte van deze ochtend... Ik zou nu, geloof ik, droog naar de bus kunnen fietsen... Maar het is al wat later, het  is zo donker en koud buiten... ik blijf thuis.