zaterdag 5 december 2020

Zout van aarde en zee

De zin die vanochtend pregnant mij onder de neus geschoven werd, letterlijk met mijn iPad op mijn borst, liggend in bed, is er een van de conceptuele kunstenaar Lawrence Weiner. Mij wel bekend omdat hij op elke Documenta of Biƫnnale waar ik was, wel aanwezig was en zo ook in veel musea moderne kunst : hij formuleert heel korte zinnen, die dan in de beeldende uitvoering: door lettertype, grootte en plaatsing een extra laag aan zeggingskracht verwerven. Een werk van hem dat dan door de curator ofzo gekozen is, past dan precies bij het thema en de sfeer van de tentoonstelling of het museum.

Deze zin past wel precies bij mijn stemming van nu: 

THE SALT OF THE EARTH
MINGLED WITH THE SALT OF THE SEA

In de Bijbel, in de Bergrede van Jezus (Mattheus 5:13), zegt deze dat mensen het zout van de aarde zijn. Zonder zout is alles smakeloos en zout conserveert ook:  hoe essentieel kunnen mensen de aarde bewoonbaar maken en houden... Wij proeven ons eigen zout in onze tranen en transpiratie en het is dus ook gemengd, vaak, met verdriet en inspanning. Maar ook met verlichting: door te zweten verkoelt ons lichaam ook en tranen zijn ook bevrijdend, alsof alle emotie ergens heen kan gaan.

Misschien naar de zee, of in het beeld daarvan, dat ook een metafoor is van het leven zelf: er kunnen bronnen van levend water in je stromen, maar al het water stroomt uiteindelijk naar de zee en wordt daar in opgenomen. En de zee is vanuit zichzelf zout en, om in het beeld te blijven, misschien wel omdat het alles wat des mensens is, in zich heeft opgenomen... en zo mengt altijd het zout van de aarde zich met het zout van de zee...

Er zijn veel liedjes met dit thema, waar de rivier naar de zee stroomt, zoals een volksliedje uit Amerika: The river is flowing en in de cult-film 'Easy Rider' komt het thema ook voor. Maar ik hoor vooral het liedje van het kerstalbum van John Denver en The Muppets, die decennia lang bij mij rondom de kerst op de draaitafel lag. John Denver zingt het daar met het neefje van Kermit, zo’n jonge, groene stem: When the river meets the sea... Terwijl ik dit typ zie ik ineens mijn neefje T. voor mij, die per se kikkervisjes uit mijn vijver mee wilde nemen naar huis.