Een sfeervolle binnengalerij in Rijksmuseum Twente in Enschede, ik was er nog nooit geweest. Dat je jezelf even vind in de weerspiegeling van het glas in een deur, het lichtgekleurde licht op je benen, de binnentuin achter je, een kunstwerk voor je, de hele muur, beslaand.
Is het alweer meer dan twintig jaar geleden dat ik in Enschede was? Op bezoek in het Franciscaanse Woonprojekt De Wonne, ‘ Een klooster in de stad’. Ik was er omdat ik een artikel ging schrijven voor het Franciscaanse Maandblad. Het lag er midden in een wat verlopen wijk en er waren al berichten dat alles rondom hen zou worden afgebroken, er zou een Muziekcentrum verrijzen. Bijna niet voor te stellen, toen. En nu is het dan zo. De Wonne ligt nu vlakbij het station, indertijd was er een wirwar van straten. Werkelijk: er is gebouwd en veranderd tot aan hun muur. Ze hebben me toen aangewezen hoeveel er van hun grote tuin weggenomen zou worden.Ik keek door een raam naar binnen: nog dezelfde soort rommelige bijkeuken als toen. Die binnengalerij in het museum had iets ‘kloosterachtigs’. De bewoners van de Wonne nu leven bijna op het plein; meer stad kan het niet worden. Tja, Franciscus van Assisi zei : Heel de wereld is ons klooster.