Ik las een ander boek van de Libris Literatuurprijs genomineerden. Een kunstenaar, niet zonder meer erkent, gaat de groep ‘hangjongeren’ onder zijn raam in de erker schilderen. Zonder dat ze dit weten en hij plaatst hen in homo-erotische scènes. Het boek levert mij bekende thema’s op, zoals deze mijmering:
Ik zie de thematiek ook terug in het werk van vriend T.
Daarna, in de online-bibliotheek, op zoek naar een ander Libris 2025 genomineerde. Gevonden als luisterboek, maar ik zie een ander boekje van haar hand met een welbekend soort mens erop. Het is er één uit die ‘wandelreeks-serie’; vond ik wel een slimme zet vanuit de uitgeverswereld, want wandelen is sinds Corona een algemenere hobby geworden.
De sterkste zin is er een vraag die zelf ook vaak door mijn gedachten is gegaan:
Is het klooster, net als het kunstenaarsleven, net als fictie, net als zelfmoord en net als waanzin, een manier om aan de bleke werkelijkheid te ontsnappen?
Ze logeert ook nog in het Kapucijnenklooster in Velp- Grave, waar geen Kapucijn meer woont. Ik realiseer me dat ik getuige én deel ben geweest van een tijdperk dat in Nederland nooit meer zo terug zal komen.
