De parade is er al sinds 1924, honderd jaar dus, maar in de tweede wereldoorlog heeft het twee keer geen doorgang gevonden. In het begin deden er ook dieren mee, maar dat is na een tiental jaren losgelaten. Snoopy en Santa Claus zijn vanaf het begin van de partij. Het verslag ervan is nu het best bekeken TV programma van Amerika, het duurt meer dan drie uur en gaat langs Central Park en eindigt bij Macy’s, de organisator en het grootse warenhuis van de wereld. Het is voor iedereen aantrekkelijk omdat in de Parade voor elk wat wils voorbij komt.
Het opent met The Turkey, het traditionele gerecht en op Insta zoemt de vraag rond: waar ben jij vandaag dankbaar voor? ‘Dat ik een New Yorker ben!’, is één van de antwoorden. Ik kijk niet naar de hele parade, maar herken de plek waar de jongen van de New York Walking Show staat. Vlakbij het metrostation bij Central Park, nu de herfstbomen op de achtergrond, en vanaf hier wandelde ik, links de hoek om, langs of door het park, naar Lincoln Center, waar ik tien dagen op een rij naar een verfilmde opera voorstelling ging.
Ik lees deze dag voornamelijk in De Vloek van de Nootmuskaat ; Boodschap aan een Planeet in Crisis, van de Indiër Amitav Gosh, die afgelopen week de Erasmusprijs kreeg. Het blijkt dat, toen ik maanden vast zat in India ik zijn River of Smoke heb gelezen over een familie die in de opiumhandel zit en je een beeld krijgt hoe die handel de hele wereld, van China, langs Zuid Oost Azië en de Indische Oceaan naar het Westen, beïnvloedt. De eyeopeners in het boek dat ik nu lees zijn allereerst de wreedheid van de Nederlanders, die de bevolking op de Banda eilanden bij Ambon ongeveer hebben uitgeroeid, om een monopolie te krijgen op de handel in de nootmuskaat en later ook de kruidnagel.Aanvankelijk waren dit de enige eilanden waar dit groeide en alle handelswegen leverden geld op. De tweede eyeopener is, dat ik nu begrijp dat het niet alleen het kapitalistische systeem is, dat de wereld bepaalt, maar ook het mechanistische wereldbeeld dat eraan ten grondslag ligt, die leidt naar de milieucrisis. De westerse welvaart drijft op het idee dat de aarde er is om daar dingen van te gebruiken en te oogsten: zoals specerijen, opium en ook de fossiele brandstoffen. De aarde als gulle levende entiteit ‘Gaia’ voor een ieder, mag niet spreken.Wind, water, zon: die zijn overal aanwezig en niet aan grenzen gebonden.Het was al veel eerder mogelijk om daar de energie van te halen. Ooit ging het over waterkracht of steenkool. Men koos voor de ontwikkeling van mijnen, want mijnwerkers zijn als slaven in te zetten, terwijl watertechniek voor iedereen ter plekke beschikbaar kan worden en er dan niemand afhankelijk is van bedrijven en grote mogendheden. Het welvarende Westen wil het monopolie behouden en drukt nu dus ook alles rondom wind en zon zoveel mogelijk de kop in, om controle te kunnen houden op de wereldwijde energievoorziening, middels de transportwegen, zoals de pijpleidingen. China ontwikkelt nu in een gigantisch tempo zonnepanelen om met zonne-energie straks niet meer afhankelijk te hoeven zijn het westen. Geen wonder dat Trump hangt aan de fossiele brandstof en China als zijn grootste concurrent ziet. Europa speelt in dit plaatje geen rol.
