Vanavond naar het zomertheaterfestival bij de Scheune geweest. Vergelijkbaar met de sfeer op de Parade, maar tja, toch ergens authentieker,maar dat zijn wellicht de vreemde ogen, die het nieuwe met onbevangen ogen kan ontvangen. De sfeer is zigeuner- en circusachtig, de kleine theatertjes in elkaar getimmerd met bonte kleuren en verkleurde raffelige tentdoeken. Er dansen grote witte feestelijke slingers van linten en balvormen in de wind. Tout links, alternatief, intellectueel Dresden is hier, zo druk heb ik het nog nergens gezien.We gingen naar Die Echse, het reptiel, als ik het goed begrepen heb, een man die een groot padachtige monsterlijk figuur met een regenjas aan en een sigaar tot leven wekt. Ooit heb ik Arie nog gekend, U weet wel Arie Stoteles...Gezien U's enthousiasme en van het andere publiek in het stikvolle kleine tentje, wellicht is de Dresdense volksaard op zich zeer geanimeerd, ik herinner me het stampvoetende roffelende publiek in de schouwburg met Oud & Nieuw dat toen ook geheel uit het dak ging, was het toch echt wel wat bizonders en ik vond dat ook. Op YouTube, bij Die Echse puppenspieler hebben we hier nog wat nagenoten. Het is geweldig hoe er een volwaardig personage, pedant, zelfvoldaan, oeroud en oerslim te voorschijn wordt getoverd. Dat zou nou een goede tegenspeler voor ventje Wilders zijn, als die Echse zou opdraven in DWDD.
En dan nog iets echt Duits, vind ik,een mengeling van dolkomisch, onhandige melancholie, een beetje gek en ernstig tegelijk, het is iets wat bij mij een soort zoet verlangen wekt, dat is Annemateur. Ze trad deze avond niet op,maar liep live in het publiek rond, zo op het eerste oog een wat dikkige onopvallende vrouw, maar op het podium zonder veel glamour eromheen een acte de présence, die wat aan Karin Bloemen doet denken, maar dan zonder alle franje. Het lievelingsliedje van U. is Unerotisch.
Zo ben ik door U. weer twee wereldjes rijker. Die overigens al naar bed is, doodmoe, morgen moet ze gezond weer op naar het werk en in den avond een beetje bijkomen, want Samstag is haar grote dag, waar ze met familie en vrienden viert dat ze 50 is. Het gaat niet om de jaren in het leven, maar om het leven in de jaren, die kaart vond ik en die geef ik haar want daar sta ik nou eens helemaal achter. Andersoortige woorden voor het motto van de Boeddha, die ik haar ooit eens gaf, ik was het alweer vergeten, en die ze ingelijst bleek te hebben: There is no way to happiness-happiness is the way.
