Nou, nou, het waren me een paar brokkendagen bij elkaar. Het begon op woensdag toen ik de Regenboogvlag, nota bene, wilde verhangen in het Wijkcentrum, van een pontificaal zichtbare plek naar voor het grote raam, nu ietsjes naar achter, maar nu wel zo dat het er permanent blijft. Een kleine overwinning aldaar, want de discussie ging van: 'Helemaal niet nodig zo'n vlag', naar: 'Mijn halve familie is homo en lesbisch' en 'Ja, het is zo: een neefje werd gepest en durfde pas op het einde van de havo te zeggen dat hij 'zo' was.'
En toen verstapte ik me, ik ging per ongeluk op de verrijdbare plastic plantenbak staan, maakte een smak en hield daar een half verstuikte enkel aan over. Dan ben je ineens een mank lopend gevalletje geworden. Wat heel erg vervelend, niet gewoonweg mobiel kunnen zijn.
De dagen erop bleek ik niet meer in dit blog te kunnen,niet op mijn werk en niet op Sammie en niet in de bieb, maar gelukkig dat is nu verholpen. Net zoals het afwasteiltje, mijn allereerste, gekocht toen ik voor het eerst op kamers ging. Ik, hinkepoot, deed de afwas en toen liep al het afwaswater er ineens uit! Maar des zondags waren de winkels open, he, dan kan het ineens fijn zijn dat afwassen lukt.
Maar daartussen in gebeurde het me, dat tijdens het zaterdags ontbijt de radio ineens uitviel. En de hele stroomvoorziening in huis, zo bleek. Zekeringen verwisselen hielp niet. Op het einde van de middag hopen dat alles het gewoon weer zou doen, ook niet. Ik besloot niet de nooddienst te bellen. Dan moet je daarvoor natuurlijk thuis blijven en dan zou ik niet naar Nichtjes verjaardag kunnen gaan.
Dus ik nam voorzorgsmaatregelen. Vlak bij de achterdeur een zaklamp. Lucifers klaar bij de kaarsen. Mijn dekbed al opengevouwen met een extra deken erbij, want de verwarming deed het natuurlijk ook niet. Toegegeven: het had ook iets prikkelends om dat zo te doen: kamperen in je eigen huis en iets van kou en ontbering je voor te stellen. Uit jezelf doe je dat niet, maar in ene keer wordt wel duidelijk hoe erg de elektriciteit de geciviliseerde wereld in gang houdt. Want ook de telefoon deed het niet meer, enzovoort.
Dan doet Sammie, het mobieltje, het nog even, zolang die niet opgeladen hoeft te worden, maar daarna?... Ik zou er bijna zin in krijgen dat in heel Nederland een dag lang de stroom uitviel. Misschien zou het een schokje van wakker schudding geven: over het paradijs waarin we met zijn allen wonen.
Enfin, nu doet alles het weer. Broer deed de suggestie dat ik elk elektrisch apparaat en elk peertje moest controleren, en thuisgekomen begon ik in het donker met de waterkoker en hoorde meteen de muziek weer. Dus ik hoefde niet terug naar de primitieve basics.En mijn enkel wil ook weer lopen. En dit blog wil nu wel, in de bieb. Fijn, alles kan weer zijn gewone gang gaan!
