dinsdag 17 september 2019

Markante-huurder-interview

Ik zit  net eventjes aan mijn tafel, ik kijk op en zie het gezicht van wijkbeheerder B., half schuin gebogen naar binnen kijken. Mijn bel doet het al anderhalf jaar niet, sinds de verbouwing van de douche door de woningbouwvereniging, terwijl ik in Londen was. Ik besloot het zo te laten, als ik boven ben heb ik zeker geen behoefte aan onverwacht bezoek en verder zit ik in de kamer en dan kloppen mensen op de ruit en net voelde  ik dus dat er iemand binnen keek.

‘Ja, ik kom langs voor iets héél anders dan de begroeiing op het dak... Al heb ik daar ook over nagedacht: of we niet het hele stuk iets naar voren kunnen halen...’ Ik dacht dat hij misschien kwam omdat ik hem gisteren nog een mail had gestuurd met een laatste voorstel: of mijn huis niet als pilot kan dienen, hoe je nieuwe wijzen vindt om onderhoud aan een woning te plegen, zodat natuur rond een huis kan blijven bestaan (de mussenkolonie, dus) in plaats van het ouderwetse: alles weg,het schaadt het huis. Maar nee, die mail had hij nog niet gelezen.

Het ging om het volgende: hij was helemaal overrompeld geweest door de inrichting van mijn huis. 'Ik ken je helemaal niet, maar al die boeken en alles: heb je iets met het spirituele... doe je misschien aan mensen genezen?' Hij keek weer rond en zei: 'Dit is zó bijzonder.' Ik zei hem lachend dat ik wel ooit theologie had gestudeerd en ook wel verbonden ben geweest aan kloosters. ‘Ja,zie nou wel?!’ Hij kwam met de vraag of ik geïnterviewd wilde worden en met foto’s erbij voor een rubriek van een magazine van de woningbouwvereniging. ‘Denk er maar eens over na...’ 

Maar ik zei meteen dat ik dat wel grappig vond om te doen en dat ik er nu niet over hoef na te denken. Toen ik nog beheerder was in de openbare wijkcentra wel, want dan weet ik niet of ik zou willen dat allerlei mensen waarmee je te doen hebt, precies weten hoe je thuis woont. We kwamen te spreken over mensen die we beide kennen... Ach nee, die lieve S., uit de volksbuurt, geen greintje kwaad in haar, altijd dapper aanwezig om haar zegje te doen, die is nu diep dement. En G. een leidersfiguur van de jongeren die indertijd dagelijks aan de bar pilsjes hijsten en biljartten, die is gestorven, aan de alcohol.... En lange J. waarvan ik wist dat hij de wijk uit was gegaan, om het zelf te rooien en toch terug is gekomen, die is het uiteindelijk ook in zijn eigen wijk niet gelukt om voor zichzelf te zorgen...

B. stond op en ging weer zitten, tot twee keer toe. Hij zei binnenkort weer te komen met een aantal eerdere interviews van die rubriek, die dus gaat over markante huurders. Ik zei hem dat ik hoopte dat hij dan ook had nagedacht over mijn voorstel in de mail.