Pas op de tv een gekke film gezien, een komedie die Click heette. Een man, architect, workaholic en carrièregericht ontvangt van gene zijde, Beyond, een afstandsbediening. Hiermee kan hij alles in zijn leven regelen. Zichzelf groen maken als de Hulk, het geluid van het geklaag van zijn vrouw af zetten, alles op freeze zetten en zodoende iemand waar hij een hekel aan heeft even een paar klappen geven, waarna de desbetreffende pijn in de harses heeft.
Het allerhandigste vindt hij de doorspoelknop. Ruzie met zijn vrouw, griep hebben, geen zin in een vrijpartij waar ook zijn vrouw aan haar trekken komt, vervelende etentjes en moeilijke onderhandelingen? Doorspoelen maar tot het punt waar dat wat hij wil bereiken, aan het gebeuren is. Aanvankelijk vindt hij het gemakkelijk, ook al mist hij daardoor ook de andere dingen in zijn leven die hij mee gemaakt heeft.
De meneer van Beyond, een soort God dus, waarschuwt hem. Die afstandsbediening, daar kom je nooit meer van af, die wordt een deel van jezelf en die anticipeert ook en spoelt uiteindelijk zélf door, je kunt dan niet meer kiezen. Een grappige metafoor: die afstandsbediening. Het staat voor iets in je zelf dat geneigd is om afstand te nemen van moeilijke scènes in je leven. Afstand in de zin van: het niet werkelijk willen beleven en doorleven.
De fijne dingen, oké, die wil je wel op de repeat, maar voor de rest is de eerste neiging om gauw door te hollen en weg te rennen. In de film maakt de architect uiteindelijk carrière, hij spoelt door tot op zijn promotiefeestje. Totdat hij ontdekt dat zijn vrouw met zijn beste vriend getrouwd is onderwijl, hij wanstaltig dik en uitgelubberd is geworden en zijn kinderen hem niet meer willen kennen.
Moraal van het verhaal: weg met de afstandsbediening. En eenmalig bij de feiten van je leven blijven. Het doorléven en niet weg rennen voor moeilijke dingen. LEVEN, kortom. Niet altijd leuk, wel altijd onvoorspelbaar anders dan je gedacht had. Wie zijn leven sleur vindt en eigenlijk al denkt te kunnen voorspellen hoe het er over pakweg vijf jaar uitziet, moet wellicht ernstig bedenken of dit leven niet al op de afstandsbediening staat.
Het allerhandigste vindt hij de doorspoelknop. Ruzie met zijn vrouw, griep hebben, geen zin in een vrijpartij waar ook zijn vrouw aan haar trekken komt, vervelende etentjes en moeilijke onderhandelingen? Doorspoelen maar tot het punt waar dat wat hij wil bereiken, aan het gebeuren is. Aanvankelijk vindt hij het gemakkelijk, ook al mist hij daardoor ook de andere dingen in zijn leven die hij mee gemaakt heeft.
De meneer van Beyond, een soort God dus, waarschuwt hem. Die afstandsbediening, daar kom je nooit meer van af, die wordt een deel van jezelf en die anticipeert ook en spoelt uiteindelijk zélf door, je kunt dan niet meer kiezen. Een grappige metafoor: die afstandsbediening. Het staat voor iets in je zelf dat geneigd is om afstand te nemen van moeilijke scènes in je leven. Afstand in de zin van: het niet werkelijk willen beleven en doorleven.
De fijne dingen, oké, die wil je wel op de repeat, maar voor de rest is de eerste neiging om gauw door te hollen en weg te rennen. In de film maakt de architect uiteindelijk carrière, hij spoelt door tot op zijn promotiefeestje. Totdat hij ontdekt dat zijn vrouw met zijn beste vriend getrouwd is onderwijl, hij wanstaltig dik en uitgelubberd is geworden en zijn kinderen hem niet meer willen kennen.
Moraal van het verhaal: weg met de afstandsbediening. En eenmalig bij de feiten van je leven blijven. Het doorléven en niet weg rennen voor moeilijke dingen. LEVEN, kortom. Niet altijd leuk, wel altijd onvoorspelbaar anders dan je gedacht had. Wie zijn leven sleur vindt en eigenlijk al denkt te kunnen voorspellen hoe het er over pakweg vijf jaar uitziet, moet wellicht ernstig bedenken of dit leven niet al op de afstandsbediening staat.
