In mijn boek over interieurs in New York, komt ook Trump aan bod. Een heel boek vol, waar eigenaren vol liefde over alles wat zij mooi en inspirerend vinden praten en dat in hun huis integreren: kunst, ontwerp- en cultuurstijlen, vreemde verzamelingen, speciaal design; van minimalistisch tot landelijk, of juist het oude industriële fabrieksgebouw willen bewaren… En dan komt Donald Trump aan het woord, die alleen maar praat over wat hij hééft en hoe hij uitkijkt op al zijn bezit. Ik lees op Wikipedia dat het Plaza Hotel waar hij op uitkijkt, vanuit zijn Trump Tower, het enige is wat hij ooit gekocht heeft zonder economisch winstbejag omdat hij het ‘ De Mona Lisa van de gebouwen’ noemt. Later heeft hij het ook weer met fors verlies verkocht. Dus zijn eigen ‘Mona Lisa’ had toch geen eeuwigheidswaarde en moest weer wijken. Toen hij eigenaar was, gaf hij toestemming dat er gefilmd mocht worden voor wat een klassieke kerstfilm is geworden: Home Alone, mits hij er zelf een rolletje in kreeg.
De letter T in het hoofdeinde van zijn bed gebeiteld, in de speel-en fitnessruimte op het tv-scherm zijn eigen toenmalige vrouw, die een fitnessprogamma had uitgebracht, het huis als dat van de Zonnekoning, met authentiek antiek uit Frankrijk gehaald… Ook lees ik dat hij als grapje maakte, dat hij geen enkel golfterrein zou bezitten, als er geen Russen zouden zijn, die hierin mee geïnvesteerd hebben.
Dit is Donald Trump: toen al en dus ook nu. Een begerige magnaat, die in een gouden wereld wil leven. Gespeend van elke ideologie: Hij heeft de Russen gewoonweg meer nodig, om vrienden mee te blijven, want hij is met hen al zijn hele leven verstrengeld via zakelijke belangen.
Het enige wat hem van zijn ingeslagen weg zal afhalen is, als hij door alle andere wereldleiders wordt geïsoleerd. Niet op zakelijk niveau, dat kan niet meer, maar als degene die het belangrijkste ambt, ‘leider van de vrije wereld’ verkwanseld heeft, dat hij het domme boefje van de wereld is geworden; misschien zou dit zijn narcistische ego kunnen raken. Trump blaft en brult om, net als koning Midas, alles wat hij aanraakt tot goud te maken. Nu hem laten verstikken in zijn eigen gulzigheid.
Welaan dan, dat was even mijn wereldanalyse, in de ochtend, terwijl ik net mijn fietstassen heb ingepakt. Vandaag neem ik de tijd voor een rustige fietstocht, door bos, heide en landerijen. En dan kom ik rond 16.00 aan in het natuurhuisje, alwaar de vrouwengroep zich vast weer gaat verlustigen in heftige discussies bij de kaasfondue en de wijn, na een wandeldag in een apart, sfeervol gebied, vlakbij. Zag er veelbelovend uit, ik laat mij meenemen.
