Ik vertrok op 23 Maart voor een week naar de boerderie en toen kwam net het eerste groen van de narcissen uit de grond tevoorschijn. Ik dacht: helaas, dat ga ik dus missen, dat ik ze in bloei zie. Maar ik kwam na die week terug en het was nog helemaal niet zo ver. Alleen het eerste geel, nog stevig in de knop omwikkeld. Vorige week vrijdag vertrok ik voor een nacht en twee dagen wéér en maakte opnieuw een foto: nu zou ik vast en zeker het echte ontspringen van de narcis gaan missen. Maar nee hoor: vandaag op de Dinsdag is het pas zover; de narcis in volle glorie in het ochtendlicht.
En dit is de aller- allereerste narcis in bloei in mijn bostuintje. Het was al bijna donker toen ik afgelopen zaterdag terugkwam. Er staan er meer op springen in het gras en de borders.
Ik realiseer mij dat mijn idee van ‘groei’ helemaal gebaseerd was op de narcissen die je koopt in tuincentra en dergelijke. Binnen een week schieten die omhoog in een potje en verwelken dan ook meteen. Die zitten dus vol met groeistoffen, er is geen sprake van natuurlijke groei. De consument moet blij gemaakt worden met kleurige bloeiende bloemetjes, en dat mag in sneltempo gaan, des te eerder keren ze weer terug naar het tuincentrum voor weer een nieuwe lading om hun vrolijke gevoel hieromtrent weer een boost te geven. In feite helemaal nep, dat ‘lentegevoel’, het is ontstaan door gif, om insecten enzo die de plantjes kunnen aanvreten te weren, én groeimiddelen; niet echt milieubewust.
Als je dit eenmaal weet, dan geniet je niet onschuldig meer. Dat geldt ook voor bosjes bloemen. Het lukt mij niet meer om dit te kopen.Vanuit Kenia hier naar toe gebracht, terwijl werknemers bloot zijn gesteld aan al die giftige stoffen? Dat is niet fijn.
Alhoewel, áls je dan een bosje bloemen krijgt, dan geniet ik desondanks, ik nam het bosje mee naar buiten en weer naar binnen, afhankelijk waar ik zat. Het is dan even niet jouw verantwoordelijkheid meer, want je hebt het gekregen en een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, dan verzuur je en wordt je een moraalridder.
Langzame groei, laten rijpen, dat is het ware…Vanochtend kwam ik dit tegen op Insta. Dat is wel fijn van het algoritme. Ik volg er meerderen vanuit New York, en ook op You Tube, het geeft de mogelijkheid om met de hartslag van de stad mee te leven. De afgelopen dagen was er bijvoorbeeld veel regen, kennelijk gewoon in April. Maar nu dus een post vanuit de Centrale Synagoge.
Toen ik ervoor stond, een imposant gebouw, kreeg ik dan toch wrevel omdat er een heel kleine ingang is voor de vrouwen en alle mannen breeduit door het midden, de hoofddeuren mogen komen. Maar dit is nu niet meer zo in gebruik, denk ik, want ik zie hier ook alle mannen en vrouwen door elkaar zitten en de progressieve gemeenschap wordt ook geleid door een vrouwelijke rabbi. Bijzonder blijft het, dat er tegelijk in NY ook de meest orthodoxe Joden leven, ook gemeenschappen die tegen de staat Israël zijn omdat zij juist geloven dat God wil dat Joden zich overal ter wereld vestigen. Maar dit terzijde.
Hier is een trans-vrouw aan het woord, Hannah Szabó, drie dagen geleden en zij vertelt met gedragen emotie over de lange, lange weg die zij gegaan is om ‘heel van lichaam en geest’ te worden; het Joodse woord daarvoor is Thamin (als ik het goed versta). Het zaadje daarvoor is geplant in het hart van de Joodse gemeenschap zelf: Op Zomerkamp mocht zij, nog biologisch een jongetje, meedoen met de meisjes.
Hier zie ik de gecombineerde kracht van religie mét het aanvaarden van de werkelijkheid zoals deze is. De enige ‘leer’ die zinnig en vruchtbaar is, ontstaan uit radicale openheid en liefde voor alles wat groeit en alleen kan bloeien als er gedurende lange tijd zorg en aandacht aan gegeven wordt. Uiteindelijk ontstaat deze houding door een ‘ontzag’ of ‘nederigheid’ of ‘verwondering’ dat al het leven groter en raadselachtiger is dan jezelf kunt vermoeden, controleren of bedenken. In de monotheïstische tradities is de verwijzing daarheen het woord ‘God’; JHW, Allah, De Allerhoogste, De Eeuwige, Het Mysterie…enzovoort.
Ook in NY bloeien nu de narcissen.
