Met de Woningbouwvereniging al in de vroegte aan het mailen. Deze week worden twee bomen in de voortuin verwijderd. Daarbij heb ik wel de toestemming gekregen, dat beide stammen tot reikhoogte kaal blijven staan, dan houd ik er nog een herinnering aan en kan er eventueel een vogelhuisje aan gehangen worden. Nu wilde ik ook graag dat achter, bij de klimop en tegen de schuur, er zoveel mogelijk mooie kronkelige takken kunnen blijven, ik had er foto’s bijgemaild. En dat bij de laurierkers, dikke schuine takken kunnen blijven, zodat ik daar mijn hangmat aan kan blijven bevestigen. Op beide is nu de reactie dat de wijkbeheerder niet akkoord gaat…De hedera moet geheel verwijderd worden, alles kaal dus. Oké. Ze investeren in een hele sanering.
In mijn mail terug, probeer ik, met het argument van de hangmat tóch te vragen, of een dikke tak kan blijven…
Gisteren deed de vrouwengroep een spelletjesmiddag.
‘Hitster’, is heel leuk, je moet dan liedjes raden en een plaats in een tijdlijn geven. Daarvoor link je het spel aan Spotify. Dus je hoort liedjes uit alle tijden, vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw tot en met 2023. Ik ben heel slecht in uitvoerende artiesten en de titel van een liedje, maar kan toch wel een beetje een liedje in een tijd plaatsen. Je krijgt dan criteria als: toen woonde ik nog thuis; Toppop, dat was in mijn studententijd, toen was ik nog niet bewust Bi. Enzovoort.
Een ander, onverwacht heel spannend spel is Weerwolven. Iemand wist mij te vertellen dat ik dit inderdaad al eens eerder, meer dan 25 (!) jaar geleden ofzo, heb gespeeld met een heel grote groep. Omdat zij daar zelf ook bij was.
We speelden nu een eenvoudige versie. Er zijn dorpelingen en twee weerwolven in het spel. Sommige dorpelingen hebben speciale rollen: een onruststoker, een dief, een ziener. Ieder krijgt één kaartje met jouw rol en nu lagen er in het midden vier kaartjes. Het is een spel waar de dorpelingen samen, de weerwolven moeten opsporen.
Het begint dat het avond wordt en nacht in het dorp. Iedereen sluit de ogen. Dan mogen de weerwolven de ogen even open doen. Wanneer je dat doet, dan weet je dus of je op dat moment de enige weerwolf bent, of met haar tweeën. Dan doen die ook weer de ogen dicht. Vervolgens mogen om beurten, de dorpelingen met speciale rollen de ogen open doen, en hun ding doen. Kaarten in het midden bekijken of omwisselen…Uiteindelijk doet iedereen de ogen weer open en ontstaat er een gesprek. Je kunt hierin liegen, bedriegen, bluffen, een ander uitlokken, enzovoort.Tijdens het ogen sluiten, kun je ook schijnbewegingen en geluiden maken. Op het einde wijst iedereen tegelijk op een signaal degene aan, van wie je denkt dat deze de weerwolf is.
Héél spannend en ook hilarisch en anderen inschatten en tackelen, hoort erbij.
In de eerste ronde voelde ik de spanning bij mijn buurvrouw toenemen. Ik dacht: zij is de weerwolf! Dan lok je in het gesprek de ander uit en hierin werd mijn gevoel bevestigd. Ze bleek inderdaad de weerwolf te zijn. Het is ‘Wie-is-de-mol-achtig’, een programma dat ik wel leuk vind om te bekijken, ook door de exotische locaties, dit jaar in Cambodja.
Tijdens het schrijven van dit blogje, heeft de wijkbeheerder nog niet gereageerd op mijn laatste verzoek. Blijft dus ook even spannend…
