donderdag 7 april 2011

Speelse Nazareno

In Sevilla ben ik nog eens terug gegaan naar het Museo de Belles Artes. Dat was gratis en het is heel genoeglijk om dan gewoon nog eens aan te wippen in dat prachtige museum dat voorheen een Capucijnenklooster was. Nog eens in het binnenhof te zitten met de azulejo-tegelbanken aan alle kanten met uitzicht op een groene oase en purperen bougainville in de binnentuin. In een reisgidsje stond heel nuchtertjes dat met de onvermijdelijke afbraak van geloof en kerk het wel fijn was dat zo'n klooster zo'n mooie andere bestemming had gevonden.

Ik ging terug om nog eens o.a.naar Jose Garcia Ramos te kijken. Zijn schilderijen hebben een ondeugende, subversieve uitstraling in de wijze waarop de personen zijn afgebeeld. Je ziet volksvrouwen die elkaar aan de haren trekken, een stoel waar iemand de haren wordt geknipt, maar die zo wiebelt dat hij bijna omvalt, een flamenco-zangeres op een stoel die een sigaartje paft met wijd gespreide benen en haar gitaar op schoot. Een vrouw wier haren wapperen door de wind van een binnenventilator, terwijl de papieren om haar heen waaien en ze haar oren met haar handen dichtstopt, onderwijl een beetje duivels lachend, met binnenpret plezier. Een vrouw, ze zijn allemaal zo zelfbewust!, kijkt je lachend aan, achterwaarts zich omdraaiend vanaf een witte stoel, tussen de potten met chrysanten, buiten.

Een schilderij combineert heel exact de mix in Sevilla van religieuze gebruiken en werelds plezier. Je ziet een Nazarener broeder, tegenwoordig kunnen het ook zusters zijn, las ik, met een grote zwarte puntmuts op, gehuld in een witte cape met het embleem van de broederschap zichtbaar. Dat er een man verscholen is, doet de brede pols van zijn hand vermoeden. Maar meer nog de dames om hem heen. Die giechelen en flirten, zij weten wie er onder zit en ze maken lolletjes met elkaar.

Het drukt heel erg de sfeer in Sevilla voor mij uit. Een soort opgewektheid en kleurigheid, waar ik wel een beetje heimwee naar heb. Het uitleven van geloof en religie lijkt in Nederland zo'n ernstige zaak, terwijl het ook uitgelatener en speels kan zijn.