zondag 26 maart 2023

Naar een zangkoor-optreden


En toen was ik weer eens héél jaloers. Dat ik niet kan zingen. En dan gewoon elke maandagavond oefenen in het dorpshuis, of het wijkcentrum zoals ik zo vaak gehoord heb. Jarenlang probeerde ik altijd als er een koor oefende tijdens mijn dienst als beheerder,  er iets van op te vangen. Kon ik maar een béétje zingen, dacht ik dan zo vaak, dan was ik allang lid geweest.
 Zoals bij dit koor: in een gehucht met 920 inwoners middenin de weilanden en vlak achter een dijk. En dan oefenen terwijl in de gymzaal ernaast, waar nu het optreden was, er basketbal wordt gespeeld. Altijd het bonken van ballen naast je. Een fijn repertoire, met hartversterkende liedjes. 
Ik vind het wél een mooi lied, ook omdat ik het vaker gehoord heb en zelfs mee heb gebromd ‘Irish Blessing’, terwijl A. uit zichzelf zei, dat dit één van de liedjes was, waar ze niks mee had. Daar kijk ik niet van op. Het woord ‘God’ komt erin voor. Deste prikkelender is het, om haar het wél te zien zingen, notabene in de onherkenbare verschijning van een nette witte blouse, zwart colbertje en een witte sjaal met zwarte stipjes in heur haar. Zij die op Doctor Martens schoenen met rockmuziek en een vuist in de lucht, de promotiezaal verliet, alweer wat langer geleden. Die schoenen droeg ze nu overigens ook, zoals altijd. En zo’n lied kan je op een ander niveau toch gevoel inblazen: het wonder en de paradox in het mens-zijn.

Er was ook een echt kippenvel moment. Tussen het koor door zongen er drie leerlingen van de dirigent, die verders dus ook zangdocent is. Jonge, jonge vrouwen…misschien was het hun eerste optreden. Wat is zingen dan ook iets kwetsbaars. Je vertolkt er gevoelens mee en dit lied leek één op één over haar te gaan, in dat hier-en-nu. Ze had een heel speciale stem. Zo eentje waarvoor Anouk bij The Voice vast ook haar stoel meteen zou draaien, na enkele seconden, zoals bij Sophia Kruithof. Als ik die hoor zingen wordt ik ook nog  steeds geraakt. Ze haperde af en toe, omdat ze de tekst op het bladpapier voor haar, even kwijt was, en zong dan tóch door. Zo puur.