Dit is de tekening die ik opgehaald heb in het paviljoen van Bolivia van Leo Calisaya. Wat zie je? Is het eng en bedreigend, een soort van prehistorische monster dat naar de mensen komt? Of is het wellicht een wonder van techniek, een architectonisch stad, een soort van ruimteschip, die nieuwe woningen zal geven? Het is in the eye of the beholder.
En dit is het Nederlandse paviljoen in een oude kerk. Je zijgt neer in kleurige kussens en je ziet lichamen met elkaar bewegen. Voor de ene zal het te ver gaan, al die naaktheid, dat intense kronkelen bovenop en in elkaar…maar Melanie Bonajo is op zoek naar intimiteit.
En dit is het werk van de Nigeriaanse kunstenaar Jade Fadojutimi. Zij gelooft dat er altijd ervaring van geluk kan zijn. Ze schilderde dit in de tijd van de lockdown.
En dan is er altijd Venetië. Ik maakte daar de zonsondergang mee, op de trappen voor de basiliek van San Giorgio. In de late ochtend en vroege middag was ik er ook al, in de kloostertuin, nu met nog meer heimwee naar mijn kloostertijd… De dingen en de mensen trekken voorbij, zoals de boten op het water. En soms blijk je niet meer te zijn, dan twee schepen die elkaar passeren in de nacht. Hier zijn ze nog even te zien, voordat het donker wordt.
