Vanochtend zag ik de allereerste kleur in de allereerste tulpen, wier bollen ik hier in het bos in bloempotten had gestopt. Tulpen in het bos had ik als idee al afgeschreven, beïnvloed door de berichten dat wilde zwijnen bollen uit de grond graven. En dan ineens denk je: o, ze kunnen ook in potten!
Het was ook de allereerste dag dat het zo lentezacht was, dat ik de hele dag buiten heb doorgebracht. De zon hoefde er niet eens voor te schijnen.
Een merel die op de hoek van het dak van de schuur vrolijk deuntjes aan het fluiten was.
En dan in de avond, vlak voor het helemaal donker wordt, vult het laatste aanzwellend vogelgezang van allemaal verschillende vogeltjes, alsof ze een wedstrijdje speelden wie het hardste kon, de ruimte van het bos. Geen mens in de buurt.
Ik bof dat ik hier woon.
