Een informatiemarkt, zo bleek, in de tussenstraat van mij naar Little Caribbean. Er werd gratis eten uitgedeeld.
In een supermarktje, waar ik voor een dollar fruit haalde en ik rondkeek wat er typisch Caribisch zou kunnen zijn, zag ik emmers met varkenstong, denk ik. In de metro viel mij nu op dat het mozaïek ook paste bij de buurt erboven.Wanneer je in de metro bij de ‘verkeerde’ uitgang uitstapt, dan kun je ineens gedesoriënteerd raken, wanneer je de aanwijzing van de plaats van bestemming niet precies hebt genoteerd. Ik wilde naar Posterhouse, een museum over posters, op vrijdag gratis. Nu kwam ik uit bij het beroemde Chelsea Hotel. Ik besloot ter plekke maar een beetje te gaan flaneren. Het was zwaarbewolkt en prima wandelweer.
Ik probeerde met de ogen van de toenmalige beroemdheden in de zeventiger jaren te kijken. Wat zagen zij in hun onmiddellijk woonomgeving? Pal tegenover de ingang van het hotel de Young Men Christian Association en een aantal straten verder torent de lodge van de Vrijmetselarij. De oudst soort wolkenkrabber, als een blokkendoos gestapeld, het Flatiron en het Chrysler, twee oude iconische wolkenkrabbers waren er ook, en de Twin Towers waren waarschijnlijk in aanbouw. Verder véél oude huizen en fabrieken en werkbedijfjes, wat nu achterbuurtachtig zou zijn. Chelsea was ook het gebied van de vleesverwerkende industrie.
Veel oude gebouwen hebben nieuwe functies gekregen, maar de Vrijmetselaars zetelen er nog steeds. Dat dierenopvang gebouw is dus vrij nieuw.
En deze ligstoelen waren ook voor mij nieuw, die waren er vorig jaar nog niet. Geweldig toch hoe New York overal plekken faciliteert waar je kunt zitten!
Ik kwam aan in het gebiedje waar Peter Stuyvesant woonde en zijn landbouwgronden had, nu grenst het aan Oekraïne Village.
Waar het iets hoger lag, constateer ik, bouwde hij een kleine kapel. Het is de eerste spirituele gebedsplaats op Manhattan en veel later werd het een kerk, St Mark’s Church in-the Bowery. Rondom St Marks Plaza bouwde de high society hoge federale gebouwen, maar eromheen vonden rond 1900 de Duitse, Oekraïense, Joodse en Poolse immigranten onderdak en veel later na de tweede wereldoorlog, kwamen ook alle arme artiesten, zwervers en dromers daar; The East Village.
Ik wandelde over de eerste Avenue en kon dit niet weerstaan: Mango Lassi en een Samoza voor 6 dollar in een Indiaas restaurantje.
En zo kwam ik uiteindelijk weer in Chinatown aan.
Zoveel werelden doorkruist op één wandeling! Zoveel geschiedenissen en zoveel verhalen.
