Ik heb William Kentridge leren kennen op Documenta 13 in 2012, zolang geleden alweer, maar het lijkt korter. Ik was er meer dan drie weken, had onbeperkte toegang en ben váák teruggekeerd. In dit filmpje zie ik ook al een koffiepot voorbij komen. Dat hij zo politiek bewust is en de situatie in Zuid Afrika ook tot onderwerp maakt, waar hij geboren is, woont en werkt, daar kwam ik pas later achter.
In dit blog noem ik hem pas in 2020 voor het eerst.
Hij is zó veelzijdig: ook theatermaker en filmmaker, animator, knutselaar…met zo’n groot beeldend vermogen. En verder met een groot analytisch en filosofisch en speels brein.
Nu, voor het eerst zie ik werk van hem in het groot, als zelfstandige sculpturen.
Kleine frutsels van gescheurd papier uitvergroot en gegoten in hard materiaal en dan zie je dat elk een expressie en eigenheid heeft.
En ook veel houtskooltekeningen, levensgroot, zoals ze gemaakt zijn van losse vellen en in zijn studio ambachtelijk aan de muur geprikt zijn.
Zijn installatie, die bestaat uit negen filmpjes waarin hij ook met zichzelf in gesprek is en waarin hij de sfeer van zijn atelier en studio tot leven brengt (en wellicht is het eigenlijk de binnenkant van zijn brein dat je ziet) zag ik vorig jaar al in Venetië, in een kleine ruimte aan de kade. Heel anders dan in deze grote sjieke galerie, waar één hoek ervan je de mogelijkheid geeft alles te bekijken: Self-Portrait as Coffee-Pot. Dat duurt meer dan vier uur bij elkaar.
Ik heb in niet chronologische volgorde ze nu bij elkaar wel allemaal gezien. Gek, vorig jaar in Venetië stonden ze ook op YouTube, maar dat kan ik niet meer vinden.
De linkse rij is hier in New York, de rechste was in Venetië. Ook de grote trombone is weer mee.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken, dat ook zijn eigen vergankelijkheid een rol begint te spelen in zijn werk. Al probeerde hij op de documenta de tijd nog stil te zetten, door te willen weigeren dat deze bestaat.
Nu was er een filmpje waar je meekeek in zijn notitieboeken, die voor hem ook een vorm van denken zijn. Daarin neemt hij ook waar: alles gaat voorbij.
