Ik was weer naar de Silent Disco, ditmaal met wereldmuziek, want het was Global Fest in Lincoln Center. De hele tijd gezeten! Ook een leuke wijze van dansen, op de rand van de fontein met uitzicht op de DJ en mensen kijken.
Op het einde werd er een polonaise ingezet.
Global Fest: dat bleek een totale dagprogammering en het hele terrein was nu festivalterrein.
Heel erg goed, mijn lichaam was de hele tijd al in beweging daardoor, dat doet goede muziek met me. Alle artiesten ook zéér geëngageerd en bewogen, over these misty times en het klimaat. Eentje ging een soort van pelgrimstocht maken vanuit een van de bronnen van de Hudson tot in het hart van Brooklyn en op elke significante plaats gaf ze dan een optreden. Ik dacht: dít is de missie van muziek; geen vermaak, maar inspiratie geven.
Voor de Silent Disco was er een band uit Puerto Rico, die het genre Bomba vertolkte, een mix uit de Cariben en de ervaring van de tot slaaf gemaakten.
Een vrouw danste een ‘slavendans’ in een soort van witte wapperende jurk, waarvan ik mij kon voorstellen dat het destijds gewoon een laken was, dat een dansattribuut is geworden. Een oudere man die zat, maakte de hoog kirrende en ratelende geluiden; die had geen dansbaar lichaam nodig om toch te kunnen swingen.
