Door Prospect Park, naar Lena Horne Bandschell, waar sinds Juni BRIC Celebrate Brooklyn plaatsvindt. Al 46 jaar. In hun eigen woorden:
De artiest in het voorprogramma bedankte ook uitgebreid. Als kind kwam ze hier al luisteren en kijken naar optredens. Ze droomde ervan op het podium te staan. Zonder BRIC stond ik hier niet, ze hebben me gecoacht en opgeleid, zei ze.
De volgende artiest en gezelschap nam je via haar liedjes mee op een reis naar…? Je innerlijk, toch ook, en naar de ervaring dat iedereen dezelfde en alles één is. Nadrukkelijk vroeg ze mensen om mee te doen en soms zong afwisselend het publiek en dan zij weer. In een liedje, waar in het refrein veel het woord free
voorkwam, langgerekt en traag, zong ze ineens Free Palestine waarbij het publiek ging applaudisseren. Dat kwam er zomaar uit, zei ze, dat was niet gepland…
(Het laatste bestandje blijkt te groot te zijn. Dus: aan mijn latere zelf; die zit in je fotobibliotheek, je ziet een danser terwijl ze een soort van bede doet aan de natuur, waar mensen ook bij horen, en hier de oceaan, dat een ieder beschermd mag zijn door de ander.
En toen volgde de uitbundige klapper. Donderdag wil ik ook naar dat andere optreden. Aan de zijkant staat er overigens ook een doventolk.
Hoe de keuze van liederen uit verschillende genres al het verhaal vertelt. ‘Er is reden om somber te zijn en misschien hoop te verliezen, there are dark places, maar uiteindelijk bepalen we toch zelf en dat wat wij in onze eigen kleine gemeenschappen doen, wie wij kunnen zijn en worden, this is my message to you!
