Het is fraai herfst in het bos.
Het is een prikkelende gewaarwording: dat zowel NY als het bos dichtbij zijn, de eerste nu figuurlijk, de andere in het echt. Was ik in NY de afgelopen tijd, dan was ik van harte naar de grote Halloween Parade gegaan en gisteren naar de Marathon. Nu liep ik in het bos met het grote besef, dat ik dít weer nooit zo in NY kan meemaken. Al die kleuren en vormen zonder steen in de buurt.
Waar het in NY de diversiteit aan mensen is, de architectuur, de dynamiek en energie van de stad, is het in het bos het op microniveau zien van al die natuurlijke verschijnselen.
De wereld is, naast de hel op aarde, voor een groot deel door mensen zelf veroorzaakt, óók een vat vol wonderen. Er zijn mooie wegen te gaan.
