Dus ik legde het in enkele dagen drie keer. Als je dan toch niks te vragen hebt, dan kun je net zo goed kijken wat er dan naar je toekomt. En dan valt op hoe Osho zich speels laat inspireren door de verschillende religieuze tradities. De eerste kaart was nr 59: De Reis, waarin hij zegt dat je religieus moet zijn vanuit blijdschap en niet vanuit verdriet of tekort. Hij citeert hierbij Mevlana Jalludin Rumi, een Soefimeester uit de wortels van de Islam:
Kom kom, wie je ook bent,
zwerver, aanbidder, boekenwurm...
om het even wie.
Onze karavaan is er niet een van wanhoop.
Kom, zelfs als je je gelofte duizenmaal hebt gebroken.
Kom, kom, nogmaals kom.
Wat een ruimhartigheid en mildheid spreekt hier uit! In de ruimte van de hoop is zoveel mogelijk, wie wanhoopt en bang is vlucht weg, wie hoopt komt ook altijd terug. De tweede kaart was nr 50 en dat is grappig. Het is het verhaal van Jezus in de tempel die in woede ontsteekt tegen de geldwisselaars die er een handeltje drijven. In de christelijke traditie weet men vaak geen raad met dit verhaal: Jezus die kwaad wordt, hoe kan dat nou?, dat is toch des mensen en niet god-gelijk?
Maar Osho wijst erop dat je best kwaad mag worden, als het uit bewust-zijn is. Ongerichte kwaadheid is verwoestend, evenals ongerichte, bewusteloze liefde. Niet je daden zijn goed of fout, maar de wijze waarop: niet-bewust zijn is fout, bewust-zijn is helend, louterend, doet goed en maakt gelukkig.
En tja, toen legde ik als laatste kaart nr 7: Voorbij De Hebzucht: als de hebzucht de mensen te pakken krijgt, worden ze zeer gehaast en blijven ze van alles bedenken om te krijgen wat ze denken dat ze willen hebben. Je probeert een leegte te vullen, die zich zo nooit vullen laat. Er is volheid, overvloedig, als je gewoonweg leeft en de volheid in jezelf gewaar wordt: 'Houdt voeling met je bestaan', zegt hij. Helemaal mee eens. En nu maar leven!
