In de ene laag resoneren vandaag liedjes uit de dvd I am your man met Leonard Cohen, die ik languit op de bank gestrekt bekeken heb: ik voel de gelaagdheid van zijn liederen en hoe elke nieuwe zanger er met de uitvoering wéér een laag bij voegt. Nick Cave of Rufus Wainwright: alleen al de volkomen verschillende presentie, hun uitstraling doet iets met een liedje. En het maakt nogal uit: de schorre en hese donkere stem van Leonard Cohen of wanneer de gezusters Anne en Kate McCarrigle het licht en teer ten gehore brengen.
En dan schreef ik vandaag ook nog even tussen alles door de meditatie voor bij Psalm 66 en dan heb ik het ineens over 'het cadeau, dat je leven is'.... Zo ervaar ik dat ook wel echt: dat je elke dag weer je eigen cadeau mag uitpakken.
Maar ja, in een andere laag is het toch sneu, dat de ene een veel fijner cadeau kan uitpakken, dan de andere... De ene pakt elke dag iets heel ingewikkelds uit, met een nog moeilijker gebruiksaanwijzing daarbij, is die wellicht de hele dag aan het bestuderen, en dan is de dag voorbij en dan heb je je eigen cadeau niet eens kunnen gebruiken of ervan kunnen genieten .En de andere die pakt elke dag een glazen toverfles uit, vol gekleurde snoepjes, en hoeveel die er ook van eet, de fles vult zichzelf wel weer bij.
Ja, ik beschouw mezelf wel als zo'n geluksvogel, die zo'n toverfles mag uitpakken. Zo simpel; vaak pure vreugde. Al weet ik in een andere laag ook wel weer, dat het gesuikerde glansglazuur de toplaag is van al die lagen en lagen daaronder, die te samen de hoogte en de grootte van de taart uitmaken.
