Amazing Grace

In het Wijkcentrum vertelde J. mij een leuke anekdote. Een vriendin van haar is musicus en trad met haar ensemble op, een beetje in de privésfeer, waar onze premier Mark Rutte ook bij aanwezig was. Ze hadden van te voren bedacht om iets te gaan zeggen. Dus na afloop, toen er een daverend applaus was en Rutte enthousiast in zijn handen klapte, had ze tot stilte gemaand. En ze zei: 'Meneer Rutte als de bezuinigingen die u voorstaat in onze tijd doorgang hadden gevonden, dan had U dit concert niet kunnen beluisteren.' Rutte was not amused.

Toch wel een beetje moedig om dat zo te doen. Je doorbreekt daarmee een code dat werk en privésfeer niet zomaar gescheiden van elkaar zijn. Als we in een beetje dictatuur zouden leven, dan zou Rutte daarna kunnen verordenen dat dit soort dingen niet meer toegestaan zijn. Tenslotte bekleedt hij toch het hoogste ambt in Nederland, en  zo iemand mag je niet beledigen. Vanuit zijn perspectief heeft ie wellicht ook een beetje gelijk, dan: Ook hij heeft recht op vrijetijd, en moet enigszins anoniem kunnen bijtanken, toch?

Gisterenavond in een leeg Wijkcentrum, ik moest nog wat opruimen en wilde ook niet door de regen fietsen, luisterde en keek ik naar de speech van Obama die hij vorige week vrijdag uitsprak tijdens de uitvaartdienst voor de zwarte dominee Clementa Pickerty. Bij die schietpartij zijn er meer doodgeschoten en het opmerkelijke is, dat de families daarna niet ontstoken zijn in woede en wraakgevoelens, maar de daders trachten te vergeven.

Het was een knappe en heel menselijke toespraak en Obama schijnt die ook zelf geschreven te hebben. Hij kende Pickerty persoonlijk.Hij cirkelde rondom dat geheimzinnige gegeven van 'grace': genade of gratie, waarvan de gelovige ervaart dat die door God gegeven wordt. Hoe ziet dat eruit, als je tegelijk je volle zelfstandigheid en verantwoordelijkheid houdt, als mens? Hoe krijg je iets geschonken, terwijl je er zelf ook wel iets aan bewerkt?

Obama wees op de bron van goedheid, die in elk mens aanwezig is, en in dominee Pickerty zeer aanwezig was. Dat alleen al, zo'n mens meemaken,  is een ervaring van Amazing Grace. Het niet ontsteken in woede en wraak..., ook dat noemde Obama een door God geschonken amazing grace. 'Als wij daaruit kunnen tappen,dan is alles mogelijk', zei hij.Even was het stil en toen begon hij te zingen: Amazing Grace.Zonder heroïek en vals, maar iedereen zong na de eerste regel mee: " 'Amazing Grace,how sweet the sound, that saved a wretch like me. I once was lost but now I am found, was blind but now I see.'

Wat ontroerend en indrukwekkend. Hier komen persoon en ambt samen: een van de machtigste mensen van de wereld vertelt dat het ook maar allemaal aan hem gegeven is. Ik zou willen dat Mark Rutte ook maar iets daarvan zou hebben: in plaats van de rationele nuchtere poldermentaliteit. Iets van de intuïtieve niet te beredeneren ervaring van genade of gratie.