Hangmat

Niks zo lekker als in een hangmat liggen. Dat zwevende en dat je rug er net goed in bolt en als je wilt liggen je voeten wat omhoog en anders kruip je erin als in foetushouding en wieg je jezelf een beetje, of met je benen opgetrokken en dan een boekje lezen. Ik heb al tientallen jaren een hangmat in mijn tuin in de stad, de eerste teruggenomen van een reis in Sri Lanka, waar deze meer dan een maand tussen twee palmbomen aan zee hing en ik er voornamelijk de sutra’s van Boeddha las, vers gekocht in een van de winkeltjes bij de machtig mooie tempels in Kandy.

Het was er eentje met een netwerk, dus eigenlijk lag je ook in de gaten, maar dat deerde mij niet. Maar toen deze in Nederland op was en ik die verving voor een katoenen, lag dat toch prettiger en behaaglijker. Dat is misschien ook weer zo, omdat het in Nederland kouder is dan in de tropen en stoffen beschutting dan prettiger is dan het open net. Want, o ja, dat kan ook nog: je erin rollen als in een cocon.

Afgelopen zomer aasde ik erop om er misschien ook eentje in mijn bostuintje te hangen. Maar waar en hoe? Er is een grote eikenboom aan de kant en dan zou er een paal kunnen in het gras en dan heel lange touwen. Maar ik wilde geen paal in het gras, dat verstoord ook de rust. Dan bleef een hangmat-standaard over en het voordeel daarvan is, dat je deze ook nog kunt verschuiven, naar gelang de stand van de zon. Maar ik vond het te duur, ik had daar toch geen meer dan 130€ ervoor over, en ach, ik was ook meer dan tevreden met een handdoekje op het gras.

En nu was het winteruitverkoop bij bol.com en bleek dezelfde hangmat-standaard voor de helft van de prijs aangeboden te worden. En ook een hangmat was nu goedkoper. Dus ik sloeg mijn slag: een rood-witgestreepte hangmat en ik stelde me voor dat ik de hangmat ook binnen kon gebruiken en dat de houder zo licht was dat ik deze dan wel even naar de slaapkamer of schuur kon brengen, als ik er weer genoeg  van had. Dus gisteren, na een wandeling door een mistig bos, dat heeft ook wel iets, kwam ik bij de pakkettenkast in de verwachting dat ik het zó mee kon nemen. Maar het pakket bleek héél zwaar, dus ik moest eerst een steekwagentje halen, en weer terug en dan steekwagentje ook weer terug enzovoort.

Ik had gedacht in lichtgewicht tentconstructies: mijn tent waarin ik kan staan, zit ook gewoon in een handzame draagtas. Maar de hangmathouder bleek van staal gemaakt te zijn. Ook wel logisch achteraf dat het niet van licht aluminium gemaakt is, het moet tenslotte wel een mensen-gewicht kunnen dragen… Wat nu? Ik had mijn zinnen er al opgezet om deze binnen uit te proberen, ik kon echt niet wachten tot het lente wordt. 

Dus nu heb ik een hangmat binnen. En het kan dus alleen via de terrasdeuren naar buiten, even opbergen in de schuur is er niet bij. Mezelf kennende zal deze dus binnen blijven staan totdat het weer zo mooi is, dat deze in de tuin kan… Maar het is geweldig! Liggend verdwijnen de caravans om mij heen en zie ik alleen maar bomen. En ik luisterde op de radio naar de 27-jarige cellist Edgar Moreau met Bloch,From Jewish Life II; Supplication van de cd Transmission, op Spotify te beluisteren. Wiegend in de hangmat; hemels!