vrijdag 10 juni 2022

Hanenkam-borstel

Gisteren was het zo’n dagje van heerlijk van de zon genieten in mijn bostuintje, nadruk op 'bos', voelde dat weer extra omdat ik de bosbeleving van Oerol van kluizenaar zijn in mijn tentje, nu verruild heb voor een week vol activiteiten vanuit een duinlandschap. Dan zie ik weer de welhaast ijzeren consistentie van mijn ‘road’, zoals dat in Tolkiens In de ban van de Ring beschreven wordt:  ‘The road goes on and on and on, and I must follow if I can’. Er was bijna 25 jaar Oerol vanaf het bos, ik ga in een boshuisje wonen, in die tijd deelde ik een aantal jaren een caravan in het bos, ik fiets daar nu zowat langs als ik naar mijn stadshuis ga…

Ook een beetje opgeruimd en gestoft hier, want zometeen ben ik hier weer iets meer dan twee weken niet… Dat kwam niet voor in de Coronatijd en iets in mij moet daar ook aan wennen. Het is ook wel mooi om honkvast op één plek te verblijven zonder veel afleiding. Ik heb nu twee borstels tot mijn beschikking, die het werk van de stofzuiger heel goed, zelfs beter, hebben overgenomen. De ene vond ik per toeval bij de kringloopwinkel voor 0,95 cent, ik kocht het voor het deel waar je pluisjes van kleding en vilt kunt halen, en toen bleek de andere harige kant héél goed stof uit alle tapijtjes en vloerkleedjes te halen.

Al doende dacht ik: en nu zou ik nog een borstel moeten hebben om onder het bed te kunnen komen en het kastje in de hoek van de kamer, alwaar de router van internet staat en onder de bank.Het is er te smal en krap om er met een arm bij te kunnen met een doekje, en ook een stofzuiger zou daar nooit bij kunnen. Een lange borstel en heel smal… ik zag wél al iets voor mij.

Onlangs was ik in Deventer; ja, ook dat is goed bereikbaar op de fiets, op een dag op-en-neer, leuk: nog een stadje dat binnen bos-bereik ligt, leuk ook om mijn fietsbereik uit te breiden, het is steeds meer een echt vervoersmiddel geworden. Daar wandelde ik voor het eerst door het heel oude gedeelte rondom de Bergkerk en daar trok een winkeltje , heel ouderwets met een groot raam en geëtaleerd vol borstels mijn aandacht. Het leek dicht, maar de deur zwaaide open: ‘Ik ben er nu toch, dus kom binnen!’ De winkel bleek al van haar overgrootouders te zijn, alles was authentiek in dezelfde staat gelaten. Zelfs de toonbank was niet overgeschilderd want zij herinnerde zich dat haar oma dat niet nodig vond.

Zij gaf op ratel-staccato ritme een enthousiaste voorlichting over alle borstels die er hingen en nog steeds zorgde ze ervoor dat het materiaal niet synthetisch was en bestond uit bijvoorbeeld beukenhout en paardenhaar; daaruit bestaat mijn borstel waarmee ik uiteindelijk de winkel uitliep: De hanekam-borstel. Helemaal gemaakt voor kieren en spleten. Dus nu heb ik de voldoening dat ik straks mijn boshuisje achterlaat, redelijk schoon!