Zo. Dit is het weer om de regen op het dak te horen kletteren en de wind door de bomen te zien waaien, terwijl er op het vuur stoofvlees suddert en de geuren de ruimte vullen. En zo is het nu dus, lekker behaaglijk. Fijn dat er weerbericht bestaat, zodat ik bijna 11 kilometer verderop de ene dag de boodschappen kon doen en gisteren naar de dierentuin fietste. Instagram-achtig, waar mensen regelmatig laten zien wat zij eten, bovenstaand. Een vegetarische ramen-bouillon, die je zelf mag vullen met ei, taugé, gebakken uitjes, prei, Chinese kool en champignons, peterselie. Elke keer in de dierentuin eet ik dit, gewoontedier als ik ben. In de tropische ‘tuinkamer’ , waar je vogels hoort en ziet rondvliegen in de nok, en een vleermuis. Ik geniet daar enorm van.
Van dit plaatje wordt ik vrolijk. Het komt uit een stripblaadje, dat ik bij de kringloop vond. Het is van 31 Maart, voor 1,50$ in 1986. In Amerika bestaat die strip-jeugdcultuur: Er zijn stripboekenwinkels waar je wekelijks je zakgeld kan gaan uitgeven aan één van de talloze strips, met vervolgverhalen, rondom superhelden. Dit is Captain Amerika, uit het Marvel-universum, de equivalent van Superman in het DC-universum. Wat ik leuk vind is de zelfreflectie en de ironische ondertoon. Captain Amerika heeft net een soort van Bhagwan gered van een moordaanslag, maar heeft ook twijfels over hem. En dat het over landelijke vreemdelingenangst gaat, een fenomeen dat helaas niks aan actualiteit heeft ingeboet.
Over moord gesproken…Ook paus Johannes Paulus II heeft een moordaanslag overleeft, maar een meisje dat binnen de staat van het Vaticaan leefde, niet. De aanslag op de paus is waarschijnlijk verordent door de Russische KGB, omdat deze paus het Poolse Solidarinosc steunde met Vaticaans geld, dat daar niet voor was bedoeld. Er werd een meisje vermist uit een Vaticaanse familie die al eeuwenlang het Vaticaan diende. Aanvankelijk leek het erom te gaan , dat zij werd ingewisseld voor de Turk die de moordaanslag pleegde. Maar door de jaren heen, is gebleken dat óók meespeelde dat zij in de tuinen van het Vaticaan belaagd is door een hoge kardinaal. Zij heeft 14 jaar lang waarschijnlijk in London gewoond in een katholiek opvangcentrum voor meisjes…Wat er precies is gebeurd, is nooit helder geworden. Maar de paus heeft in zijn wekelijkse balkon-scène, in de eerste week van de verdwijning, al aan haar gerefereerd. En jaren later, als haar broer op audiëntie komt, zegt de paus tot twee keer toe: ‘Zij is in de hemel’. Ook laat het Vaticaan toe dat er een graf opgedelfd wordt op Vaticaans grondgebied, dat leeg blijkt te zijn.Tijdens het kijken; Vatican Girl, huiverde ik een paar keer. Hoe is het toch mogelijk dat de katholieke kerk nog altijd zo’n impact heeft, er zoveel volgelingen zijn? Misschien is het banale antwoord ook, omdat het zo’n machtsfactor is met kapitaalstromen over de hele wereld.
Misschien is het gedrag van mensen ook vergelijkbaar, met de oude olifant in Burgers Zoo. Het viel mij op dat ze stil bleef staan, heel lang, een beetje wiegend. Af en toe liet ze haar linker voorpoot schommelen en soms ook haar achterpoot. Maar haar rechterkant leek vast geklonken en ze stond heel ongemakkelijk, tegen de rand van het water aan. Waarom? Ik werd voor het antwoord op mijn wenken bediend. Het blijkt dat zij in haar jongere jaren in gevangenschap, vast aan een keten leefde. Zij doet dit nu nog zo, uit gewoonte, omdat dit kalmeert. Tragisch; zit je met je olifantengeheugen vast in het verleden. Zo lijkt het ook, dat veel mensen steeds maar in hun comfortzone blijven, hoezeer dat hen ergens ook niet gelukkig maakt…Comfortvoedsel kun je altijd blijven eten, dat schaadt niemand. Voor velen is de Paus een superheld. Maar de echte superheld durft zichzelf en het eigen gedrag te bevragen. Én ook te veranderen.
