Hoe kun je nou niet gek zijn op New York? Ik word wakker en zie deze oproep op Insta: kom binnenkort weer dansen in Bryant Park, van Salsa tot Motown, zes keer in twee weken tijd, op de Dance Party. Dat is dus ook op doordeweeksedagen. Het begint om 18.00, er volgt een dansles en swingen maar. Zo heb
ik het ook meegemaakt in de zomermaanden: een evenement begint met de uitnodiging om eerst te picknicken en te chillen en dan ontrolt zich het programma. Rondom 22.00-22.30 is het voorbij. Iedereen naar huis en dan kun je de volgende ochtend weer fris op, naar je werk ofzo.
Op 30 Maart was er een massale Eid Al Fitr gebedsdienst en samenkomst op Washington Square, waar het einde van de Ramadan gevierd wordt. Dit is doorgaans het meest alternatieve hippie-achtige park van New York, van oudsher, het grenst aan Greenwich Village en achter de iconische boog begint 5th Avenue. En het ruikt er naar weed.
Dát een stad dit faciliteert, dat is in Nederland toch niet denkbaar? Een grote gebedsviering op de Dam of het Malieveld…met ene minister die geen goedkeuring geeft aan lintjes, want dat is het verkeerde signaal in haar niet bestaande asielbeleid. Nee, dan New York, die een voortdurende stroom signalen geeft dat elke cultuur, alle diversiteit van harte hoort in de stad. Elke New Yorker krijgt middels festivals, parades, evenementen, eetculturen enzovoort, dagelijks met de paplepel binnengegoten dat iedereen een plek onder de zon waardig is. En het is organisch zo gegroeid: NYC-Parks promoot om naar de kersenbloesems te gaan kijken, een Japans cultureel hoogtepunt, maar dat kan alleen omdat ze al lang geleden overal in de stad geplant zijn, een samenwerking van Japan met NY. Dat geldt ook voor Tulips Day: gefaciliteerd in samenwerking met het Nederlandse consulaat. En al die danslessen, gratis en voor niks: alleen maar mogelijk omdat in de stad dit allemaal levende culturen zijn.
Ik kwam een artikel tegen, dat mezelf ook verbaasde. Dat er zóveel moslims wonen in New York; bijna 10% van de gehele populatie. Het meest opvallend waren ze voor mij aanwezig in de metro: vaker zag ik dat deze pakketjes met 1 dollar biljetten bij zich hadden en deze dan geven aan de moeders met baby’s in een draagdoek, Colombiaans denk ik, die er snoepgoed verkopen, in een kartonnen bakje over de hals. Het blijkt dat Moslims 33% meer schenken aan goede doelen dan de gemiddelde Amerikaan. Ook was het me opgevallen dat veel streetfood-karren aangegeven dat ze ‘halal’ zijn. Ook dit is geen toeval: 57% van de verkopers zijn islamitisch, evenals 40% van alle taxichauffeurs. Het zijn twee beroepen die het straatbeeld meekleuren.
Ook op Times Square en Union Square geeft de stad de ruimte.
