Het was genieten en speciaal: de fietstochten heen en terug naar Warnsveld, elk dertig kilometer. Vertrokken in de mist en dat alles dan opklaart. Vanuit het bos, door fris lenteland, vaag geurend naar de bloesembomen, langs oude boerderijen en helemaal niemand op de weg om 9.00 uur. Stil en sereen. En op de terugweg ongeveer twaalf uur later opnieuw; bijna geen mens met de oranje gloed van de ondergaande zon en het goede humeur.
(Voor het eerst een grote everzwijn familie langs de kant van de weg: vijf donkerbruine volwassenen, drie gespikkelde jonkies)
Het was weer Koningsdag in Warnsveld; het dorp met veel oranje daken, alles heel gemoedelijk, veel kinderen die optreden, generaties voor hun eigen huizen met het spul, geen handelslust, geen harde muziek, allemaal zulke lage prijsjes (we doen het voor de gezelligheid of het goede doel, is de algemene sfeer) en iemand haalde van binnen nog een Jumbotas voor mij, omdat ik mijn handen ‘onverwacht’ vol had met ditjes en datjes ( Zoals altijd, zei de vrouwengroep, had je nou écht van jezelf verwacht van niet?!)
Heel feestelijk allemaal!
