De dag van de vrijlating van de twintig nog levende gegijzelden van Israël en rond 2000 (!) Palestijnen waarvan de meesten zonder enig procesrecht vastzaten en waar er mensen bij zijn die 21 (!) jaar hun familie niet hebben gezien. Zie het disproportionele: heel Israël viert feest voor deze twintig, de Palestijnen mogen geen feest vieren.
Ik keek de hele dag zoveel mogelijk naar live-beelden. Voornamelijk veel auto’s, bussen, vliegtuigen in het zicht en uiteindelijk een kleine glimp van de vrijgelatenen. Ondertussen wél de aankomst van Trump in de Knesset en de bijeenkomst aldaar. Trump weet zich bij binnenkomst geflankeerd door zoveel mensen, maar slaagt er desondanks in om een duim naar de camera op te steken.
Trump: een man die volkomen in zijn eigen wereld leeft, waar hijzelf centraal staat en alleen maar telt, maar die het desondanks gelukt is om iedereen te vriend te houden (ter meerdere eer en glorie van hemzelf) en die deze deal gemaakt heeft. Op weg naar een eeuwig durende Vrede in het hele Midden Oosten; dat is nu zijn visioen en doel.
Zijn lange speech in de Knesset is ook bedwelmend. Vol van eigendunk, maar in feite zegt hij ook: Israël; de enige wijze om jullie gezicht te redden tegenover de wereld ís om nu het volk van God te worden en de vrede te omarmen. Jullie hoeven nu nooit meer bang te zijn, jullie kunnen leven in vrede en harmonie en ik ga jullie daarbij helpen.
Eén tussenzin vond ik onthullend. Hij zei zoiets van: ik was helemaal niet van plan om me met de wereld te bemoeien, maar nu ga ik door tot Vrede voor het hele Midden Oosten bereikt is.
Woorden, die in zichzelf al daden zijn: er is een filosofische stroming die meent dat dit de echte werking van taal is: How to Do Things with Words van J.L. Austin, al uit 1955, stond aan het begin van de taalfilosofie.
Trump heeft de macht om zijn eigen woorden waar te maken. Hij kan in de toekomst Israël straffen als zij niet meewerken aan een Palestijnse Staat, hij kan de Arabische landen verenigen door zakelijke deals te blijven sluiten; als hij gelooft in zijn eigen bedwelming dan zou het zomaar wáár kunnen worden. Juist zijn eigen narcisme is dan bron van hoop.
Tijdens het kijken, ging ik een ladenkast opruimen in mijn stadshuis. Zoveel oud papier en troep in zulke laden. En delen van je eigen leven: ik zag de oude landkaarten weer; die ene van Griekenland; mijn eerste reis alleen in mijn studententijd, wegenkaarten van Amerika, een kanokaart van de meren in Zweden, Keulen, en die London Map nog van de middelbare school… enzovoort, enzovoort…die heb ik allemaal bewaard.
In een oude rode casettenkoffer die ernaast stond, zag ik dat ik bij het opruimen van het huis van mijn ouders, al hun reizen in een tijdslijn had gezet. Ik zag oude foto’s van een stoomboot en dacht eerst even dat dit de boot was waarop Moeder naar Nederland is gekomen. Maar nee, het bleek de boot de zijn waarop zij samen, Vader en Moeder hun verlovingsreis hebben gemaakt, terug naar Indonesië, om hem voor te stellen aan haar ouders. Waarschijnlijk is die reis ook door de laatsten betaald, want zelf waren ze ‘arme studenten’, zoals Moeder dat altijd zei.
Er komt je zo’n andere tijd tegemoet. Toen de wereld nog groot en langzaam was, en je met de boot langs havens voer: Amsterdam- South Hampton- Port Saïd- Colombo…Singapore-Djakarta. Er voeren kennelijk ook geestelijken mee en er kwamen kooplui aan dek met koopwaar. Vader in smetteloos wit, Moeder in elegante jurken.
Hoe snél toch ook, de hele wereld veranderd is. Hoe jong, tegelijk, de staat Israël is, die nu 77 jaar oud, in hun mensenleven gesticht is. Over de eeuwen heen is het héél goed voor je te zien, dat dit aanvankelijk met tragedie gepaard ging en het hele Midden Oosten verwikkeld geraakt is, in óók de resten van een koloniaal wereldbeeld.
Misschien is het werkelijk mogelijk dat het koloniale vervangen wordt door een bloeiend handel drijven met elkaar, allemaal gelijkwaardige landen in een bloeiende regio. De zakenman Trump ziet dat zo. De narcistische Trump wil ook graag de nieuwe Messias van de Vrede worden. Misschien moet de hele wereld hem dit maar gunnen.
