Alsof

Nichtje had voor haar verjaardag Wii gekregen. Dat is apparatuur waarmee je via het tv-scherm allerlei dingen kunt doen. In je hand heb je een bedieningsapparaat en, vooruit met de geit: tennissen en bowlen. Ik voel het nu in mijn arm, want vreemd genoeg zet je dus kracht, het lijkt net alsof je iets in het echt aan het doen bent.Het leukste vond ik Wii Dance: dan komen er liedjes en poppetjes die de dansen doen en dan moet jij zo precies mogelijk ook de bewegingen van die dans maken. Uiteindelijk ben je gewoon echt aan het dansen, alleen zit er een competitie-element in: hoe preciezer je het nadoet, hoe sneller je een sterretje erbij krijgt. De laatste dans had ik gewonnen HA!, al hadden we beide twee sterretjes.

Het is gek hoor, zo'n alter ego dat je dan kunt aanmaken. Brilletje op? Ja. 'Ze moet vééél dikker! joelde Zusje, wat een krom zelfbeeld! Maar Zusje kon het natuurlijk niet uitstaan dat ik nu eenmaal dunner ben dan zij. Daarna ging  Nichtje op HABO: ook al zo'n grappige  bezigheid. Je kunt je eigen kamer en tuin aanmaken en in de ruilkamer kun je spullen ruilen met anderen die ook op HABO zijn op dat moment. Dus je opent het progamma en dan lopen er overal poppetjes rond en al de anderen zijn op dat moment dus ook actief.

Ja, ik weet het, ik weet niks van alle mogelijkheden op het internet,  alle sociale media, alle mogelijjkheden van opload en download, ik doe er niet aan en ik wil het ook niet. Hoe kun je nog een beetje stilte en rust om je heen creeëren als je voordurend van alles en nog wat te doen hebt, met deze en gene, met jan en alleman? Als ik kind was, had ik wel op HABO gewild, maar dan is het een spel en ontdekkingstocht, zoals wanneer je vroeger met kinderen uit de buurt verstoppertje speelde of landverovertje en diefje- met-verlos.

Vanochtend werd ik wakker terwijl ik het liedje Mack the Knife aan het neuriën was en het blijft in mijn kop hangen. On the sidewalk, one Sundaymorning, lies a body, oozing life, someone sneaking around the corner, could that someone, perhaps, per chance, be Mack the Knife? Het labyrinth van je eigen brein; ergens zal ik wel heftigheid en vurigheid in mijn omgeving bespeuren. Een heel andersoortige energie dan wanneer je in de boomwortels zit, in de zon bij de rivier, zoals gisterenmiddag. Alsof ik languit op een royale bank lag met een brede leuning.

Alsof... soms is het een woord vol schijn en bedrog, bedoeld om door te steken  door Mack the Knife. Soms is het een woord dat wijdsheid en verte opent, zoals bij de rivier. Of het biedt de mogelijkheid om van plekken en sferen te veranderen, van tennisveld, naar bowlingbaan, naar dancing. Alsof... de wereld een poort is en er bij elke poort die je open maakt er twee poorten zijn, en dan weer twee voor elk. Enzovoort: Een diamant met oneindig veel  facetten, die, telkens wanneer je  een poort opent, meer gaat schitteren. En misschien is dat ook zo.