maandag 18 januari 2016

Fredje

Het is het kerstkaartje dat me het meest verraste en waar ik erg blij mee ben: van 'meneer Mansjoer' zoals ik hem in eerdere blogs in april 2009 en januari 2011 noemde.Al die tijd niks meer van hem vernomen, Af en toe dwaalt  hij door mijn gedachten: hoe zou het toch met hem gaan? En  nu wil ik graag dat hij met zijn echte naam in dit blog vermeld is: Fredje, heet hij. Hij is voor zijn vrouw van Nederland weer naar TunesiĆ« verhuisd. Zij had heimwee, hij wilde hier blijven.

Op het kaartje een sneeuwpop bij een huis met een besneeuwd dak, zo'n heel erg westers huis. De sneeuwpop heeft in zijn arm een bordje, met daarop Peace. Hij wenst me heel veel geluk voor 2016 en dat God er altijd voor mij zal zijn. En alle goeds en vrede.

De wens doet me extra goed, in deze turbulente tijden, waar godsdienst een splijtzwam lijkt wereldwijd,want Fredje is moslim. In die hoedanigheid heb ik hem leren kennen: Ik interviewde hem. Maar dat interview werden gesprekken,waar we elkaar op een moment werkelijk diep in de ogen hebben gekeken en we wisten dat we hetzelfde ervoeren: 

Uiteindelijk je dichtbij weten bij dat wat veel groter is dan jij, een bron van liefde. Hij noemde die Allah, en ik 'God', soms. Dus ik wens hem nu toe dat Allah dichtbij hem is. En een blij hart en geduld wanneer het moeilijk is. Geduld hebben en geduld beoefenen komt vaak voor in de soera' s in de Koran, als aansporing van Allah aan de mensen.