Ik hang hier half teut, het Poperinge Hommels biertje valt zwaar na een dag wandelen rondom Loker, in het Vlaamse Heuvelland onder Ieper. Gaan jullie maar vast, ik maak mijn bodempje nog op, zei ik tegen vier Vlamingen en een Nederlander. Met zo'n twintig mensen wandelen we een Vredesroute, twee lussen in twee dagen rondom Ieper.
In de Eerste Wereldoorlog was het hier een slagveld. Nu een glooiend groen heuvel landschap met bosschages daarin geborduurd. Het is het ideale wandelweer: zon met een licht briesje. Met Franciscus op vredespad heet het boekje erbij. Overal zijn halteplaatsen gemaakt met een vierkante steen op de grond, die begint met Mededogen... omarmt, loopt niet weg, kent geen haat, verbindt, vreest de dood niet: dat zijn enkele opties, op elke steen een ander. Daar leest de groep een anekdote rondom Franciscus van Assisi, met daarnaast een verhaaltje van een hedendaags persoon.
Eerlijk gezegd ken ik de verhalen te goed om daar nog nieuwe inspiratie aan op te doen. Mooi is dan wel het verhaal van een vrouw onderweg, die drie kwart jaar geleden Franciscus heeft leren kennen op de volgende wijze. Op de school van haar zoon is e een keer in het jaar ook een lezing voor ouders.Ze had al gelezen dat het over Franciscus van Assisi zou gaan, maar had het weggelegd. Alles rondom kerk en geloof, nou nee, liever niet.
Een kwartier voor aanvang stond ze in haar keuken te koken en ineens viel het weer te binnen en iets zei haar dat ze moest gaan. Ze heeft alles uit haar handen laten vallen, haar familie dacht, moeders is gek geworden en daar werd ze geraakt. Van de zomer meteen mee met een tocht van Rome naar Assisi, elke dag gemiddeld 23 kilometer en slapen in de buitenlucht, en nu hier deze tweedaagse.
Mooi toch? Wonderlijke ervaringen,die het leven kleur en smaak geven. Mijn biertje is nu op, nu naar de camping hobbelen en dan de heuvel aflopen naar de plek waar anderen slapen, voor een aperitief, een maaltijd en verdere ontmoeting; ik hou wel van dit concept.
