Maar gisteren had ik wel behoefte aan bewegende beelden. Ik wilde zien hoe het stond op Sint Maarten met de orkaan Irma die aan kwam razen. Zou het nog kunnen meevallen? Het is de ultieme situatie, waar mensen geworpen en vastzitten in hun hier-en-nu en werkelijk niks anders kunnen doen dan afwachten. Dus eerst zag ik nog gewone beelden van webcams van huizen, palmbomen in de wind, mensen doelgericht bezig of aan de wandel. En toen niks meer. Want alles was kapot en niks deed het meer. Tot er weer wat beelden kwamen van mobieltjes, toen Sint Maarten in het oog van de orkaan was en het dan even rustig is.
Ja, alles dus verwoest. Er kwam commentaar van een vrouw aldaar: 'Het is alsof er een gigantisiche grasmaaier over alles heen is gegaan, alles weg'. Er werd al geplunderd uit de supermarkten, mensen dolen rond, weten niet waarheen, want er is niks meer...Het Jeugdjournaal had een sterke invalshoek. Er werden drie kinderen, een ouder zusje en tweelingbroertjes geïnterviewd die nu in Nederland woonden maar die geboren en getogen waren op Sint Maarten en die daar twee weken geleden nog waren. Je keek met hen mee op de iPad: zij herkenden in de totale ravage nog hun oude school.
Alle familie van hen woonden er nog. Er was al een bericht binnen gekomen dat hun grootouders nog konden leven in één kamer van het huis. Nederland is weer op gang gekomen nadat velen een periode hebben geleefd vanuit één koffer, één hotelkamer één klein vakantiehuisje of één tent. En dan is het weer fijn om thuis te zijn, tussen al jouw eigen spullen, weer bezig met je eigen kleine vraagstukken: wat ga ik de komende periode nieuw ondernemen, want stoot ik af?...
Geen voedsel, geen water, niks meer over van alles wat je bekend en dierbaar is: de natuurkracht die overwint en verwoest. Dan is het niet meer leuk om te praten over Zuster Aarde en Zuster Water en Broeder Wind, zoals Franciscus van Assisi dat deed in zijn Zonnelied. Dan blijft wellicht alleen Zuster Dood over: vreeswekkend en onontkoombaar. ... Ben ik nu even blij dat ik in Nederland woon.
Ja, de lucht is hier verontreinigd en daar moet instant wat aan gedaan worden: Ik zag het uit het vliegtuig . Onder je, kraakhelder, zijn er eerst weggetjes, riviertjes, groene weiden en de rotsen van bergen te zien. Totdat je West Europa invliegt en er onder je een grijs-bruine grauwsluier gaat hangen. Boven in de wolken is alles helder, maar West-Europa leeft in zijn eigen vervuiling en ademt deze in. Maar daar kunnen we zelf wat aan doen: Zelf: een hele opgave om die te vinden met honger en dorst in een totale chaos. Ik hoop dat veel zelven elkaar daar waar natuurgeweld is, kunnen vinden en verder kunnen gaan met verenigde kracht.
