Ik werd vanochtend zo’n beetje wakker met dit liedje. Ik weet bijna nooit wat ik gedroomd heb, maar word meestal voldaan wakker: ‘zo, weer van alles beleefd.’ Zo ook deze keer. Gek genoeg koppelde ik het liedje wel aan de woorden: Agree to disagree. Dat zeggen mensen weleens tegen elkaar bij een opkomend of lopend conflict. Ik geloof dat het in de Coronatijd veel gebezigd werd. De ene was vóór vaccinatie, de andere tegen. Ik ken alleen de kant van de voor-stemmer: de woorden zijn de laatste poging om de band te redden. De tegenstemmer was meestentijds fel en nogal drammerig, overtuigd van het eigen gelijk en willende overtuigen.
De woorden van dit liedje beginnen als het ware aan de andere kant. Het is één grote wens dat je de ander het beste en het mooiste en het sterkste ter wereld gunt. Alleen met deze alomvattende wens, zijn de woorden Agree to disagree vitaal en levenwekkend. Zo niet, dan wordt het door degene die het voorstelt in feite gebruikt om jouw mond te snoeren.
Mijn werkgever zei het, bij het arbeidsconflict waar ik nogmaals zei dat ik het een zeer onmenselijke en schandalige gang van zaken vond. Ik heb het ook weleens als voorstel gekregen, terwijl de andere zijde allerlei onterechte meningen over mij had. Zo iemand leeft dan in een eigen strak geconstrueerde wereld en jij moet in dat plaatje passen. Zo niet:’dan verdwijn ik’, is dan de boodschap: een vorm van emotionele chantage. Wanneer je er niet in mee gaat, dan ben jij natuurlijk de dwarsligger, degene die het verknalt. Je kunt alleen maar mededogen houden voor dit enge, kleine, dwingende en donkere universum waar de andere zich in feite in bevindt en dan dit liedje zingen…
Het ultieme vriendschapslied is voor mij deze, van Carole King, dat ik al vanaf mijn tienerjaren ken.
Echte vrienden zeggen eigenlijk nooit: Agree to disagree tegen elkaar. Dat is vanzelfsprekend. Je weet en hebt ervaren dat een ieder een eigen levensloop heeft, een eigen karakter en wijze om je weg door het leven te vinden. Een eigen oordeelsvermogen ook, dat heel anders in het werk kan gaan dan dat van jou. Jíj zou het niet zo doen, maar die ander is een ander. De toon die de muziek maakt is dan dat andere liedje: Forever Young.
