Gisteren had ik zin om een bloemetje te schilderen, er kwam dit uit. Het duurde een uurtje. Ik wilde niet dat het realistisch was, eerder abstract. Maar wat is dat? Bij zulk soort activiteit wil ik dat het mijn stemming van dat moment weergeeft. Of misschien is het eerder: al doende ontstaat er een stemming. Het leukste moment in het proces vind ik, als ik iets van controle loslaat en gedachteloos streepjes, stipjes en lijnen zet en kleur laat mengen.
Ondertussen luisterde ik naar de muziek uit Boerderij van Dorst, die op Spotify staat. Bij dit liedje stopte ik, om te kijken van wie het was. Een man met een pluisbaardje, die zich ‘The Tallest Man on Earth’ noemt. Grappige naam. De officiële muziekvideo zit vol nostalgische beelden, waar je je kunt voorstellen dat ze uit zijn eigen oude familiearchief komen. De titel is: Love is All. Maar het gaat vooral over loslaten. Wel weer apart, dat dit nu mijn eigen thema is. Of is het eerder zo, dat ik daardoor dít juist hoor in het liedje?
Het heeft in ieder geval, een mooie mengeling van warmte en droefheid. Zoals ik met dat bloemetje zowel afscheid neem van de zomer en deze tegelijk ook behoud en vier.
