Ik liep langs een winkel en zag daar meerdere lp’s op rijen koffergrammofoons uitgestald en dacht meteen: wat leuk, dat zou ik wel willen hebben, dat is nostalgie, zo ben ik ooit begonnen: een draagbare koffergrammofoon die speelde op zware dikke batterijen. Zou het wel écht bestaan of is dit etalagemateriaal? Het blijkt dus uitgebreid te bestaan: allerlei soorten platendraaiers en mijn oog was gevallen op een turquoise blauwe Ricatech. Ben ik blij dat ik nog net niet al mijn lp's bij elkaar twee en een halve meter, weg gedaan heb!
Het afgelopen weekend bracht me terug naar oude sferen en ook gisteravond breidde die sfeer zich uit omdat ik at in een café, dat nog exact hetzelfde was als in de beginjaren van mijn studententijd. Dezelfde houten lambriseringen,hetzelfde meubilair. Wat zou het leuk zijn om al die muziek uit die tijd en de jaren ervoor, de middelbare school, weer te kunnen horen! Dus komaan, nu was het moment om op internet dat koffergrammofoontje te bestellen. De markering van: einde beheerderschap, begin van bladerenveger.
Bladerenveger zijn was ooit mijn eerste ambitie: toen ik voor het eerst kennis nam van Zen en zo’n monnik die eindeloos bladeren veegt dacht ik: dat wil ik wel zijn, meer hoeft toch niet. En ziehier: zo zal het einde van mijn werkend leven zijn: twee jaar lang klusjes buiten doen, waaronder bladeren harken. Iets in me moet daar erg om glimlachen.
Dus dit vind ik wel het moment voor een nieuw-oude weg naar muziek van vroeger waard... en ik bestelde het op internet. En de storm loeide en loeide; fijn om binnen te blijven, en de oude grammofoonspeler die nog altijd kapot en wel in de kast van de lp’s staat, weg te halen. O, al die elektriciteitsdraden waar het ding tot ver achter de kast aan vast zat. En toen besloot ik met een schaar gewoon wat draden door te knippen.
POEF! Een knal en een korte lichtflits! O, wat stom ook, echt iets voor mij.... En de cd-speler en de heel oude versterker eronder, alles zo dood als een pier. Ik had natuurlijk een gigantische kortsluiting veroorzaakt, alles doorgebrand. Oké, dan maar alles onttakelen. De grote boxen weg, de loodzware versterker uit de kast en het gevaarte van de cd-speler. Maar boven had ik nog een wekker-cd-spelertje die ik toch nooit meer gebruikte sinds ik me met Sammie of iPad laat wekken. Die dan maar voorlopig. Maar die deed, tot mijn verbazing, niks, beneden.
En zo kwam ik erachter dat er een stop was doorgeslagen en dat wie weet de cd-speler en alles daarop en eraan het wellicht nog best gedaan had. Maar die had ik al naar de schuur gebracht. Bovendien, wat scheelde het in ruimte, nu dat alles weg was. En zo is het gekomen. De storm was ondertussen gaan liggen. Dus ik op de fiets en een nieuwe cd-spelertje gekocht van Sony, vroeger een heel duur merk, maar nu niet meer zo blijkt, heel compact met twee kleine boxjes en met een loepzuiver geluid en verbonden aan het internet. En morgen komt het koffergrammofoontje en dan danst alle muziek van de wereld, oud en nieuw, zó mijn oorschelpen in!
