De volgende ochtend bellen, maar ik zou verder de hele dag niet thuis zijn. Ze kon geen afspraak maken voor in het weekend, dat kon alleen bij de storingsdienst die na half vijf die middag bereikbaar was. Zo werken die diensten binnen één bedrijf dus geheel langs elkaar heen en kunnen ze geen info met elkaar uitwisselen. Zaterdag kon ik dus bellen, maar ik had er geen zin in. Dan moest ik natuurlijk de hele tijd verplicht thuis zitten en mijn weekendrust zou bedorven zijn. Wat een relatief begrip zou kunnen zijn, voor iemand die al twee maanden niet gewerkt heeft.
Ik vond het experiment wel leuk: hoe is dat, drie dagen geen verwarming en geen douche? Nou, met een teiltje heet water en een geurig sopje met amandelgeur en honing erin geklust met een garde als douche en verders dikke truien aan, was er eigenlijk niet veel aan de hand. Je hoofd, dat koud aanvoelde, wordt helderder, dat was een leuke gewaarwording. En ik struinde eens uitgebreid langs alle boekenkasten in de centrale bibliotheek, waar het op een zondag vol zit met mensen die in leesstoelen en leestafels muziek luisteren, boeken, kranten en tijdschriften lezen. Best geanimeerd dus, in mijn tijdelijke warme huiskamer.
Zo vond ik van Nobelprijswinnaar Herta Müller een boek dat één lang gesprek is: Mijn vaderland, een appelpit. Heel erg de moeite waard. Zonet flink in gelezen, terwijl de monteur boven bezig was. Weer een nieuwe gewaarwording: dat ik op zo’n moment, wanneer de leefomstandigheid anders dan gewoonlijk is, ik héél geconcentreerd en snel lees. Ik dacht aan mijn eerste middagen na aankomst op de camping op het Lido, bij Venetië. Dan zit ik weer in mijn campingstoeltje in die mooie groene tuin, met het geluid van boten en de lagune vlakbij: dan lees ik ook uren achter elkaar, alle zintuigen en verbeeldingskracht op scherp.
Ik wil wel op zoek gaan de komende tijd naar nieuwe gewaarwordingen. Kleine dingen nét anders doen, dan zoals ik, gewoontedier, het gewend ben. Kleine heldere tintelingen, die kunnen aanvoelen als een groot avontuur.
