maandag 9 april 2018

Badkamerspullen enzo

De maandag is sinds 30 januari, de dag dat ik voor het eerst geen beheerder meer was in mijn werkzame leven, maar een bladerenharker en de laatste twee weken, een klusjes-doener: terrasstoelen ontgroenen, onkruid uit het zand bij een waterpartijtje halen, een grote bloembak langs het treintje onkruid vrij maken, en weet ik veel wat er nog komt, sinds die dag dus,  is de maandag ervoor een serieuze studiedag. Voor de contrastwerking.

Ik ga in de ochtend aan mijn tafel boven zitten, stort me op een studieproject en stop er pas mee als ik 's avonds honger krijg. Tussen de middag daal ik nog even af naar de keuken om brood en drinken klaar te maken en dat neem ik dan weer naar boven. Het is heel lekker om te doen. Zoals vroeger in de studententijd: je onbeperkt ergens in verdiepen, op onderzoek uitgaan, een soort van opperste concentratie en alles speelt zich af in jouw hoofd.

Dus vandaag stond ik op het punt om me weer in dat rijk van de geest te begeven, gaat de bel. Ik zie de rode bus van het aannemersbedrijf. Ik ken ze heel goed want ze onderhouden ook alle gemeentelijke objecten, dus ook de wijkcentra. Vroeger mocht je ze als beheerder zelf bellen, als er een mankement was, nu gaat het over ettelijke schijven. De loodgieter van het bedrijf vertelde mij dat ze nu hun rode shirt moeten uittrekken en zich in een ander shirt moeten hijsen, als ze een wijkcentrum ingaan. Dan weten ze exact bij welk rooster ze moeten zijn, want ze komen er al jaren, maar dan weigert een nieuwe beheerder de toegang.  Ik had vergeten mijn shirt om te wisselen’, zei  hij. Wat ben ik blij, niet meer zo’n soort beheerder te hoeven zijn...

Maar ik dwaal af. De loodgieter stond dus voor de deur en bedoeld was dat hij op het einde van de middag zou komen. Maar de eerdere klus was al klaar, of hij nu dan terecht kon, om alvast de radiator in de badkamer te verwijderen, en dergelijke. Ik vond alles oké, als ik vanavond nog maar wel warm 
water zou hebben voor de laatste douche. Bijna twee weken kan ik niet douchen, zo lang duurt de hele verbouwing. Maar ik heb besloten om het huis te ontvluchten: ik ga vanaf donderdag twaalf dagen naar Londen, hoera!

Ik had al tekeningen gemaakt waar ik al het extra’s wilde hebben. In plaats van een standaard erbij geleverde spiegel van 40x60 cm heb ik een spiegel besteld van 65x118 cm. Dan moet de wastafel niet in het midden wat mij betreft, maar aan de uiterst rechterkant. En de douchegordijnstang, de wc-rolophouder, het zeepbakje in de hoek van de douche, de handdoekstangen, de verlichting boven de spiegel.... O, wat ben ik de afgelopen weken bezig geweest met bedenken hoe en wat ik erin wilde hebben. De in het pakket geleverde spiegel kan nu dan boven de wc. 'Wil je dan wel het er bijgeleverde "planchet" gemonteerd hebben?'

Planchet, wat is een planchet? Dat bleek het kleine plankje boven de wastafel te zijn. Wat geleverd wordt is plastic-achtig, keuze in wit of zwart. Nee, dat kon niet meer, ik had nu al gekozen voor ietwat grandeur in de badkamer: alles was verder van roestvrij staal, zo’n plastic planchet, zou een tang op een varken zijn. Dus ik het internet op, voor een alternatief, alvorens ik ook nog naar de bouwmarkten in de buurt zou kunnen gaan. 

Het mooist is eigenlijk geen planchet, maar een plank, bedacht ik. Die over de hele lengte zou lopen van de spiegel. Ik vond een massief eikenhouten plank en heb die meteen besteld. Als ik al weg ben, dan moet eentje van het aannemersbedrijf de bon maar tekenen. Dat leek de loodgieter geen probleem en ook niet de zwevende bevestiging. Net zoals de verlichting wel zou lukken en de rest. Hij woont hier in de wijk zo bleek later, maar in een koophuis. Mocht het er nou straks allemaal niet uitzien, dan weet ik hem te vinden... Nee hoor, dat zou ik nooit doen.

Het was ondertussen al in de middag. Nee, een studiedagje zou het niet meer worden, ik had de focus er niet meer voor. Dan nogmaals wat shoppen voor het Londenreisje. Ipad gaat mee, en dan heb je dus een wereldstekker nodig, kwam ik onlangs achter. En de tip om iets van een powerbank, dat was alweer een nieuw woord voor me, mee te nemen was ook niet te versmaden. Na allerlei gesurf op internet, heb ik nu ongeveer de allergoedkoopste gekocht, in de aanbieding bij de Action, voor € 7,50. De concurrent bij BCC raadde me dat aan. Eerst maar eens kijken of je zo’n ding werkelijk nodig wilt hebben...

Mijn hemel, heb ik de afgelopen weken wel gedacht: zo zijn er jaren dat je helemaal niks aanschaft. En nu is er dan een tijd aangekomen waar ik van alles en alles heb gekocht!