Hij kwam met The Martian van Andy Weir. Over een astronaut die vast komt te zitten op Mars, de eerst volgende missie vanaf de aarde komt pas over vier jaar en dan moet hij eerst bekend kunnen maken dat hij nog leeft en iets doen aan voedselvoorziening. Heel vermakelijk, de astronaut heeft gelukkig gevoel voor humor, en ook spannend. Wat gaat er lukken? Kan hij worden gered? Een echte page-turner, met een ontroerend eindscène, die me deed denken aan de fresco van Michael Angelo van die twee handen die elkaar zoeken (God en mens) want de astronaut moet als het ware worden opgevangen in de ruimte, gepakt door iemand van de crew, zijn collega-astronauten, die op de terugweg naar de aarde rechtsomkeer maken om hem te redden. En dit las ik op één dag uit, tot de waterplas oranje-rood kleurde na zonsondergang.
Thuisgekomen wist huisgenoot razendsnel de verfilming erbij te zoeken (123 Movies-free), dus ineens zag ik ook beelden en is het grappig hoe regisseur Ridley Scott, die wel wat heeft met worstelende mensen in een vreemde omgeving, zie Bladerunner, The Gladiator, maar ook Thelma &Louise , in de film uitbuit, dat de astronaut opgescheept zit met alleen maar disco-muziek van een collega. Die schalt er dus lustig doorheen, I Will Survive, als hij bijvoorbeeld aardappelen gaat kweken binnen , hij is botanist, en daarvoor de letterlijke shit van hemzelf en collega’s gebruikt, en een houten kruisje tot splinters maakt om vuur te kunnen maken. Nee, niet om mee te koken natuurlijk, maar iets in het chemisch proces en de binnenlucht, nodig voor groei, ontstaat pas met vuur. Het geheel schijnt technisch wetenschappelijk, ook aardig accuraat te zijn, ook voor de deskundigen is het verhaal realistisch genoeg om mee te kunnen leven.
The Witcher blijkt een intrigerend figuur, die ook menselijke bloed in zijn aderen heeft stromen, maar ondertussen allerlei krachten bezit. Hij verhuurt zichzelf voor klussen waar het kwaad moet worden overwonnen. Hij maakt geen onderscheid tussen ‘een beetje kwaad’ en het door-en-door verdorvene en kwaadaardige: zo zal hij nooit zelf een beetje iets slechts doen, om daarmee nog erger te kunnen voorkomen. Hij heeft ook oog voor vrouwelijk schoon en maakt daar ook dingen in mee, maar verbindt zich in boek één al aan een wezen, die ooit als gebochelde en verschoppeling ter wereld kwam , maar een krachtige ‘tovenares’ is geworden, al scheiden hun wegen zich weer. Een soort moderne Jezus dus, want het schijnt in zijn handen te zijn om de wereld definitief te redden.Nou ja, genoeg dus, om nog dagen mee voort te kunnen, mits het mooi weer is en het leestempo één boek per dag is.
