Toen ik de eerste aanblik hier wierp, riep ik immers: ‘O, nee, dit vind ik niks, dan zit ik voortdurend in de etalage.’ Bij de buren dus. Maar vanaf het begin dat ik hier woon,heb ik dat gevoel nooit gehad. Het is maar waar je je naar richt. Vanuit de stad en de drukte waren dat de mensen om je heen, maar in het bos, vervalt dat: je bent zelf meer gewoon een deel van alles om je heen.
Deze week betrapte ik mezelf op nog zo’n automatisme. Het blijkt dat er wespen op en neer vliegen naar onder de richel van het dak.Het eerst wat ik dacht was: help, een wespennest, ik moet het verwijderen. Bij de receptie kreeg ik een adresje van ene Mr Bee in Lunteren. Toen dacht ik nog een keer: is dat nou nodig? Misschien kan ik het zelf verhelpen. Dus ik bestelde een bus wespenschuim, dat je met een sprietje erin kunt spuiten, heel vroeg in de ochtend of na zonsondergang, wanneer ze niet actief zijn. Ik begon te bestuderen hoe laat dit dan was. Ik zag de wespen rustig op en neer vliegen tot na half elf in de avond. En opnieuw dacht ik: Is dat nou nodig? Doen ze mij kwaad?
Ik inspecteerde het binnen: ik zag nergens een mogelijkheid dat zij naar binnen konden vliegen. Of dat het plafond een kring vertoonde, wegens de zwaarte van het nest. Want dát is wat ik ooit als tiener heb meegemaakt. In mijn slaapkamertje verscheen er een kring op het plafond, die groter en groter werd. Daarna zag ik de wespen bij het raam. De ‘ongedierte-dienst’ kwam: er bleek een héél groot nest te zitten, die nauwelijks in een grote emmer paste en men zei dat ik dus geluk had gehad: het nest was zó zwaar, dat het elk moment door het plafond naar beneden had kunnen storten en als ik daar geslapen had… Dat is dus de reden van dit automatisme.
Ik lees dat er op elke vierkante kilometer ongeveer drie wespennesten zijn en dat ze zeer van dienst zijn om een overmaat van insecten weg te werken, met name muggen. Nou, daar ben ik héél blij mee, en het is zo dat ik er tot nu toe nog niet veel last van heb gehad en mijn klamboe nog niet heb geplaatst. Van de wespen heb ik tot nu toe ook geen last. Behalve als ik er pal naast ga zitten met een zoet broodje. Dus? In mijn stadshuis had ik ook een jaar een wespennest in de kastanjeboom voor. Niks verder van gemerkt en bewondering voor het ingenieuze papierachtige bouwwerk van dat nest. Ze blijven ook maar één jaar op dezelfde plek. Ik weet alleen niet hoe groot dit nest is, en hoeveel wespenbevolking dat kan opleveren. Ik heb wel een wespenlokker aangeschaft, eens kijken over een week hoeveel wespen zich verdrinken in het gesuikerde water. Het nest groeit in de maand juli heel hard van een tennisbal tot…Wespenbestrijdingsbedrijven op het internet sporen je dus aan om direct actie te ondernemen, als je het geconstateerd hebt en vooral niks zelf proberen te ondernemen… Maar ja, het is hun business. Dus voorlopig zie ik het maar even aan.
Bij thuiskomst uit Terschelling, behalve dit wespennest, nóg een verrassing. Toen ik vertrok had ik al het idee dat het bosmuisje niet meer aanwezig was. Of muizen, dat weet je niet, dát het dit laatste kan worden, noopt wel tot enige actie. Die toch niet geleid heeft tot het actief aanschaffen van muizenvallen of muizengif. En nu wilde ik een wokgerechtje maken en dat doe ik met zonnebloemolie. Ik pak de fles op en vind het raar ruiken. Ik kijk nog een keer en zie daar een bosmuisje geheel geconserveerd op de bodem in de olie liggen. Heel dik, misschien volgelopen met olie? Want de ingang van zo’n fles is alleen mogelijk voor een héél mager muisje. Die in wanhoop naar wat eetbaars dus omhooggeklommen is op de fles, zonder dop, dat moet dan wel, die lag ernaast. En plons! Dat was het dan. Dit blijkt dus een muizenval voor héél hongerige muisjes…Ik vind het wel een leuk trofee en blijf het bewaren. Zelfs de snorhaartjes zijn duidelijk te zien. Misschien was het dit ene muisje dat mij de afgelopen winter gezelschap hield.
Nog een ervaring van afgelopen week: tijdens de regen, bliksem en donder luisteren naar Anouar Brahem’s: The Complete ECM Recordings op Spotify, allemaal nieuwe compositie’s voor mij, te beginnen met ‘Opening Day’. Met de terrasdeuren open, de witte fluwelen gordijnen half dicht tegen de opkomende kou, na een hete dag, als in een theater, een open doekje. Er ontstaat een nieuw muziekstuk. Het bos gaat geuren.
Een uitvoering van Anouar Brahems 'Opening Day' is te zien op Facebook. https://www.facebook.com/watch/?v=202421124211892
