donderdag 25 juni 2009

Muziek

Natuurlijk was er op Oerol ook weer muziek. Allereerst de trompettist Eric Vloeimans die zo prachtig de laatste adem blies voor Martin Brill in de Wereld draait door, vlak na zijn overlijden. Sindsdien zitten er klanken van hem in mij, die transitie en metamarfose markeren, die een ruimte oproepen van wijdsheid, van een horizon die telkens wijkt.

Ik heb Vloeimans in diverse combinaties met andere musici horen spelen, maar hij raakt me toch het meeste als hij alleen speelt. Wanneer hij, zoals hij zelf zei: toon voor toon doet wat zijn hart hem ingeeft. Niet te controleren of te voorspellen: gewoon maar spelen. In een milde zon, buiten, terwijl je erbij zit of ligt, lijkt het dan alsof hij je in een andere tijdszone blaast. Dat het dan niet meer gaat om het leven dat zich van uur naar uur verplaatst, maar om leven dat er IS, in een helder, klaar en soms heel weemoedig geluid. Zijn achternaam past wel bij hem.

Een andere nieuwe ontdekking voor mij was CocoRosie. Twee zussen in rare maffe kleurige kleding, met regenboogkleuren op wangen en rondom de lippen geschminkt. Van I. had ik hun merkwaardige levensverhaal gehoord: ze groeiden tot in de volwassenheid los van elkaar op, de ene ging de andere zoeken en belde aan bij de voordeur. Vanaf toen: onafscheidelijk, wonend in een oude boerderij ergens afgelegen in Zuid-Frankrijk, alleen maar muziek makend.

Muziek die me intrigeerde en waarvan ik ook de neiging had om voor weg te lopen. Harp, een opera-achtige stem, rare punkachtige geluiden, af en toe chineserig, onvoorspelbaar, weird en aerie. Toch bleef ik geboeid door de sfeer om hen heen en ik besloot een cd te kopen om het thuis nog eens tot me te nemen. Dan sta je dan voor het podium en de ene zus schreeuwde: nog maar 2 cd's! Mensen om me heen begonnen te roepen: Voor mij, voor mij!

Kuddebeest als ik ben, deed ik zonder nadenken mee. Ze keek eens rond naar de mensenhoofdjes onder zich, keek me ineens recht in de ogen en overhandigde mij met een resoluut gebaar de een na laatste cd! Ik boog als bedankje en we lachten kort naar elkaar. Leuk.