dinsdag 4 juli 2017

Vijf visjes

Vorige week ergens, kreeg ik sterk de behoefte aan een symbolische handeling. Ik wilde vijf goudvisjes kopen voor in mijn vijvertje, die het laatste half jaar alleen nog bevolkt was met kikkers. Aangekomen bleek het ook nog eens dat vijf visjes goedkoper waren, dan als ik er vier zou kopen, of nu ik het uitreken, zelfs drie.  Dus de oorspronkelijk symbolische handeling kreeg meteen een economisch tintje erbij.

De symboliek zit in  de oorsprong van mijn ouderlijk thuis: we zijn met vijf kinderen, mijn ouders verzamelden vissen en meerdere keren zag ik daar het getal vijf terug komen. Bij mij hangen nu vijf houten vissen tezamen gebundeld aan één touwtje en vijf kleine visjes van keramiek boven elkaar aan een ketting. Dat is hun eerste nageslacht: vijf kinderen en daar kregen ze dan ook nog eens vijf kleinkinderen bij.

Symboliek tezamen verstrengeld met geld: dat is  best wel van toepassing op die vijf vissen. Onze ouders hoopten en wensten dat wij in harmonie tot een snelle afwikkeling van hun erfenis zouden komen, maar het ziet er nu naar uit dat het een traag proces zal worden. Je wilt daar  misschien geen deel van zijn, maar je bent het wél. Eén van de vijf zwemt consequent een andere richting op en, natuurlijk, speelt geld daarin ook een rol en je kunt er niks aan veranderen.

Hoe verdrietig, hoe machteloos ben je in dezen. Je hebt je familie niet gekozen en je kunt je er ook niet zomaar geheel los van maken. Ik wil dit ook niet. Er zitten nu vijf visjes in mijn vijvertje en drie was duurder en vier ook. Dus mijn gezonde verstand kocht er vijf en daar is in dat vijvertje ook genoeg ruimte voor.

Zo zou ik willen dat dit op symbolisch niveau ook zou werken. Je bent met zijn vijven en er is genoeg ruimte en je maakt daar het beste van, gebruik makend van realiteitszin en je gezonde verstand. Maar ook dat  heeft een mens niet zomaar voor het kiezen...