Het is een lekker gevoel om alvast te bepeinzen wat ik in mijn zee van tijd ga doen... of het nu uitkomt of niet, de voorpret is ook al heel wat waard. Heel erg genieten van thuis-zijn omdat ik wel wil gaan reizen en kamperen. Nee, dan heb je geen lekkere zitplaatsen waar je je behaaglijk neervlijt en al je boeken en muziek en ‘snuisterijen’ om je heen. Je lijdt ook aan ‘ontberingen’ van kou of hitte, een spartaanse omgeving, heel simpel eten en drinken.
En dan staat mijn dwalen in de wereld van de graphic novel stil omdat ik dan dwaal in de wereld. Maar ook de wereld is altijd tekst en beeld dat jou uitnodigt om het te lezen en net als bij de graphic novel moet je elke keer ontdekken wat je nou precies voorgeschoteld krijgt. Een voorbeeld: ik las Sabrina en dat begon in de boekhandel tussen de mensen in en ik had de gekke ervaring dat er iets heel vreemds in het boek gebeurde... Sabrina leek ineens weg, maar hoe dan en waardoor ontstond dat gevoel?
Nu heb ik er weken in gedwaald en het uiteindelijk uitgelezen. Het boek bevat geen hoofdstukken, het gaat maar door en alleen door subtiele kleurverschillen realiseer je je, dat je weer ergens anders bent. De kleurtoon van het geheel is wat mistig. Nu ik het uit heb en verwerkt heb, valt me pas op hoe sterk de voorkant van het boek, gecombineerd met de achterkant, eigenlijk het hele boek al samenvat.
Het is een vergelijkbare ervaring als in India iets ontdekken, dat anders is dan dat je eigen verwachtingspatroon aan jou dicteert. Zo zat ik in de bus die dwars door het eindeloze platteland reed en kreeg contact met drie giechelende meisjes, waarvan er maar een redelijk goed Engels sprak. Eentje had een celphone en ze wilden graag een foto van mij maken. Oké, maar ik dan ook van jullie, zei ik, en samen op de foto. Aldus geschiedde, al hobbelend in die bus. En toen moesten ze er plotseling uit, echt in the middle of nowhere, ze vroegen mijn e-mailadres en zeiden mij hun foto’s meteen te mailen.
Nou, dat leek mij sterk, ik zag alleen maar zo ongeveer wat lemen hutten waar zij uitstapten en verder leegte zo ver ik keek. Maar op de plaats van bestemming, waar ik weer WiFi had, waren de foto’s al binnen. India heeft dus kennelijk een krachtig tapijt aan internet over de natie uitgerold en ik had al gehoord dat bellen niks kost en een internetabonnement met veel gigabites voor velen bereikbaar is. Het maakt mij nieuwsgierig naar een volgende episode, aldaar, dat zou ik wel willen meemaken. En, ja deze anekdote heeft een verband met de graphic novel Sabrina, waar het internet ook een rol van betekenis heeft.
