maandag 2 mei 2011

Sleep-autootje

Op Koninginnedag zat er een grote, wat dikkige jongen achter een plastic krat vol autootjes. Nichtje L. en ik begonnen erin te graaien. L vond de vrachtwagen van Burgers Zoo met allemaal dieren daarop afgebeeld. 'Daar hoort nog een stuk bij, anders kan hij niet rijden' zei de jongen en ging er naar op zoek. Kijk, hier is het, dat moet eraan, zo nou is het klaar... Ik ben 24 jaar en ik moest van mijn moeder alle autootjes weg doen, ik mocht er een paar uit halen om te bewaren. Voor 5 Euro mag je alles hebben.

Autootjes maken een oud verlangen in mij wakker. De tijd van de Dinky Toys, maar ik was een meisje en geen jongen en die verzamelden nou eenmaal geen autootjes. Ik haalde er een paar uit en bekeek ze en de jongen begon uitgebreid te vertellen wat het was en waar het toe diende. Wat sneu, dat hij ze allemaal weg moest doen, hij was er nog dol op, dat zag je zo. Voor 2 euro , mag je de hele kist meenemen. Maar ik wilde er maar een paar, al gunde ik hem wel bijna, dat zijn hele verzameling ergens intakt zou blijven en dat hem bespaard zou blijven dat hij ze straks allemaal naar de vuilniswagen moest brengen.

Ik nam een wit campertje mee. En een terrreinwagentje. En een volkswagenbusje met een regenboog en love en peace erop. 'Door jou heb ik nu een nieuwe hobby', zei ik. 'Ik ga autootjes verzamelen waarin ik wel had willen rijden, als ik had kunnen rijden.' Dus nam ik ook een roze-paarse BMW mee, schaal 1 op 42, tweedeurs, een beetje een sportwagen model. En een blauwe oldtimer, waar Smith chips in vervoerd werden met de leuze: We meet you everywhere.

Ze staan nu allemaal in mijn boekenkast. Op de plank van het boeddhisme en de zen, in de hoek van de 'levenbeschouwelijke' boeken staat nu ook een sleepwagentje met daarbij een STOPpaal, een scheefgezakt stoplichtje dat op groen staat en een kegel met daarop DANGER. En in de andere boekenkast zitten nu twee handpoppen die ik elk verspreid vond: Een duivel en Alladin, die een prins wordt, nadat hij de wonderlamp gevonden heeft.

Nu kan ik regelmatig een poppenkastgesprek houden met mijn eigen koninklijke en mijn eigen duivelse kant. Gisteren al, bij een dillemma, hoorde ik Alladin tegen de duivel zeggen: Ja, maar ik wil mijn hart volgen! Soms valt het niet mee om je eigen weg te gaan. Alle levensbeschouwingen zijn daarin alleen maar, in het beste geval, als lampen die je pad even verlichten. Maar uiteindelijk zegt dat sleepautootje de waarheid: Heel best om je op sleeptouw te laten nemen, maar stop daarmee op tijd, want het is ook gevaarlijk. Alleen jij zelf kan aan het stuur zitten! Een koninklijke vangst, op Koninginnedag.