Wat waren het toch een heerlijke Hemelvaartsdagen. Om als het ware met die zon en warmte, letterlijk door de hemel te gaan vliegen. Ik fietste twee dagen daarvan naar de Bisonbaai, wat later op de dag, en liet het dan avond worden en bleef tot het bijna donker was.Ik las er in The Little Stranger van Sarah Waters en in 1Q84 , deel 3 van Haruki Murikami. Beide boeken om beurten en ze werkten op elkaar in omdat beide een soort surreeële sfeer oproepen, een besef van een gelaagde, niet te vatten 'werkelijkheid'. Het eerste speelt zich af rondom een oud Engels landhuis, en het tweede in Tokio en omstreken. En zo is je geest dan meer dan dubbelgelaagd.
Hoe die geest werkt, het is elke keer weer een verassing. Zou die dubbelgelaagdheid van overdag dan uiteindelijk ook bijdragen aan de woorden die me diep in de avond te binnen vielen en die ik vanochtend heb uitgesproken bij de meditatie?
Reflectie
Aan de oever van de baai
bij avond
verandert het licht
voortdurend van kleur
oranje-roze-lila-paars
het water wordt een spiegel.
Zo verandert de wereld voortdurend
alles is altijd in beweging
de dag komt
de nacht valt
vallen en opstaan
vreugde en verdriet.
Wat blijft is
r e f l e c t i e
een zachtmoedige stilte
een innerlijk
l i c h t.
